Άμα σβήσεις την εικόνα, είναι σαν ν’ ακούς τον Σταύρο Θεοδωράκη να μιλάει:

«Θεωρώ πως η πολιτική είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση προκειμένου να την εμπιστευόμαστε τυφλά σε επαγγελματίες πολιτικούς».

«Στηρίζω τις κυβερνήσεις όλων των Ελλήνων και όχι τους Έλληνες όλων των κυβερνήσεων».

«Προτιμώ κάποιον που ξέρει τις περισσότερες από τις ερωτήσεις παρά κάποιον που πιστεύει πως ξέρει όλες τις απαντήσεις».

«Διαχωρίζω το φιλολαϊκό από το λαϊκίστικο».

«Αποδέχομαι την ιδιαιτερότητα κάθε ανθρώπου ως αδιαπραγμάτευτη προέκταση των ατομικών του ελευθεριών».

Εντάξει, δεν έχουν την ίδια χροιά οι φωνές του Σταύρου Θεοδωράκη και του Απόστολου Γκλέτσου, όταν όμως παρακολουθείς το προεκλογικό βιντεάκι του δεύτερου είναι σαν να βλέπεις καμπάνια για το Ποτάμι και όχι για την Τελεία. Σαν να πέρασε ο Γκλέτσος (ή κάποιος άνθρωπος του Γκλέτσου, τέλος πάντων) ένα απόγευμα μελετώντας τις θέσεις του Ποταμιού και να έγραψε copy paste τις θέσεις της Τελείας. Η ίδια αοριστολογία, το ίδιο νεφέλωμα, το ίδιο ευχολόγιο για μια νέα, καλύτερη, φωτεινότερη Ελλάδα…

Και η ίδια προσωπολατρία βεβαίως, όπως αυτή εκφράσθηκε μέσω της ΤV. Ο Σταύρος είχε την εκπομπή του, ο Απόστολος τη δράση ως δήμαρχος Στυλίδος.

Τον βλέπουμε, λοιπόν, ενώ αραδιάζει τις θέσεις του κόμματος να πρωταγωνιστεί σε αποκομιδή απορριμμάτων, σε βούτα για το σταυρό τα Θεοφάνια, σε λαϊκές κινητοποιήσεις για την άρση των διοδίων, σε όλα αυτά τέλος πάντων που τον έβαλαν στις καρδιές των δημοτών του (επανεξελέγη, μην το ξεχνάμε) και στα δελτία όλων των καναλιών.

Γκλέτσος εδώ, Γκλέτσος εκεί, Γκλέτσος παντού! Και με σύνθημα στο τέλος: «Τελεία και πράξη. Δεσμεύομαι!» Δεν κοστίζει και τίποτα, ως γνωστόν…