Ένα καλοκαίρι στην Πάρο, περπατούσα με την Δήμητρα και τον Patrick στα στενά γραφικά δρομάκια στις «Λεύκες»… Ανάμεσα σε πολύχρωμους ανθρώπους που βολτάρανε, ακινητοποιηθήκαμε σχεδόν μπροστά σ’ ένα χώρο που πλημμύριζε από βλέμματα. Περάσαμε την είσοδο και γνώρισα τη ζωγράφο Αγγέλικα Βαξεβανίδου. Η εικόνα της εξαιρετικά ιδιαίτερη, θαρρείς και η απεικόνιση των ψυχών στα έργα της, να της έχει χαρίσει ένα σπάνιο χάρισμα νεράιδας ή ξωτικού…
Είδα τα τεράστια πορτραίτα που φτιάχνει χρησιμοποιώντας μολύβι μ’ έναν τρόπο μοναδικό που παρατηρώντας την, καταλαβαίνεις ότι τελικά η ψυχή μπορεί ν’ απεικονιστεί. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο πληροφορίες για εκείνη, για τις συμμετοχές της σε διεθνείς εκθέσεις όπως και με κριτικές που έχουν γράψει για εκείνη, κριτικοί τέχνης.
Η ίδια πιστεύει ότι οι γυμνοί της άνθρωποι, εκτεθειμένοι, φέρουν την αδυναμία του βρέφους… Ο άνθρωπος εκτίθεται και μένει απροστάτευτος μακριά από κοινωνικές συμβάσεις. Η Αγγέλικα, ζωγραφίζοντας ανθρώπους, ψυχαναλύει την προσωπικότητα. Ξέρω ότι εδώ και αρκετούς μήνες ετοιμάζει μια καινούργια δουλειά που θα δημιουργήσει μεγάλη αίσθηση, καθώς θεωρεί ότι όταν αφυπνίζεται η συνείδηση του ανθρώπου, αναγνωρίζει τους μηχανισμούς χειραγώγησης τους οποίους χρησιμοποιεί το σύστημα για να μπορεί ν’ αποφασίζει την υποταγή του ή όχι σε αυτούς.
Η Αγγέλικα γεννήθηκε στο Νταχάου της Γερμανίας. Σπούδασε γλυπτική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με το πρόγραμμα Erasmus συνέχισε τις σπουδές της στην σχολή Καλών Τεχνών του Μονάχου με καθηγητή των Heribert Sturm. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Βερολίνο ενώ έχει στο ενεργητικό της δέκα ατομικές εκθέσεις και συμμετοχές σε πάρα πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Ζει με τον σύζυγό της μόνιμα στην Πάρο.
