Είναι και αυτή μια έκφραση που την ακούμε τακτικά και ο πρώτος που την είπε κι έφθασε στην εποχή μας, ήταν ο γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Μια μέρα που είχαν ορίσει σύναξη για να πάνε να ορίσουν καρτέρι, σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχαν ότι θα περνούσαν από ένα χωριό Αρβανίτες, ένα από τα παλικάρια του αργούσε να έρθει.
Κι αυτός ήταν ένας παπάς που είχε παρατήσει τα τελετουργικά του καθήκοντα και είχε αφιερωθεί στον άγιο αγώνα της απελευθέρωσης της πατρίδας του από τους άπιστους εχθρούς.
Εκεί που ήταν έτοιμος να δώσει εντολή στο ασκέρι να ξεκινήσει, φάνηκε από μακριά να έρχεται τρέχοντας ο παπα-Λευτέρης.
Σε ερώτηση του Γέρου γιατί άργησε, αυτός απάντησε πως καθώς περνούσε από το χωριό, είδε τη χήρα του κακομοίρη του Θανάση που σκοτώθηκε, να προσπαθεί να ζευγαρώσει το χωραφάκι της, αλλά της ήταν αδύνατο. «Τότε τη λυπήθηκα και κάθισα να τη βοηθήσω»,
«Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς θα είσαι», του είπε τότε ο Κολοκοτρώνης κι έδωσε εντολή να ξεκινήσουν.
