Τα δανεικά κι αγύριστα ή το δάνειο της απελπισίας.
Προέρχεται από τον όρο “ναυτικό δάνειο”.
Το ναυτοδάνειο το χορηγούσαν στον πλοιοκτήτη ή τον πλοίαρχο με πολύ μεγάλο τόκο, επειδή ο δανειστής συμμετείχε στον κίνδυνο να χάσει τα χρήματά του σε περίπτωση που θα ναυαγούσε το καράβι ή αβαρίας κλπ.
Ο θεσμός των ναυτοδανείων είχε εφαρμογή από τους αρχαίους και διατηρήθηκε και μετά και προπαντός το Μεσαίωνα και μπήκε και σε μας ο θεσμός (Ναυτ. Δίκαιο).
Τα ναυτοδάνεια ήταν πρόδρομος της “θαλασσασφάλειας”. Σαίξπηρ: “Έμπορος της Βενετίας” (Σάυλωκ).
