Η μετανάστευση άρχισε πριν από δύο εβδομάδες περίπου. Τα πρώτα καβούρια εμφανίστηκαν στις ακτές του Νησιού των Χριστουγέννων, καταμεσής του Ινδικού ωκεανού γύρω στις 18 Νοεμβρίου. Τότε ο καιρός στο νησί ήταν ακόμα αίθριος και οι καταιγίδες που σαρώνουν τέτοια εποχή την περιοχή δεν είχαν ακόμα αρχίσει.
Τις επόμενες ημέρες μερικά εκατομμύρια καβούρια κατέλαβαν κάθε σπιθαμή γης στο νησί, στο οποίο περιοχές ολόκληρες είναι πλέον άβατες ενώ τα οχήματα έχουν ακινητοποιηθεί. Στο χρώμα της φωτιάς, μοιάζουν σαν ένα τεράστιο χαλί που καλύπτει τα πάντα, το οποίο κάποιος τραβάει προς τη θάλασσα. Από πάνω, αστραπές και κεραυνοί διακόπτουν τη μονοτονία της βροχής και του αέρα.
Το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές ούτε μεμονωμένο. Συμβαίνει κάθε χρόνο την ίδια εποχή. Τα κόκκινα καβούρια από κάθε σημείο του τροπικού δάσους, που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης του νησιού, κατευθύνονται προς τις ακτές και χάνονται στο νερό. Στα σκοτεινά βάθη του ωκεανού θα ζευγαρώσουν και θα αναπαραχθούν.
Μερικές εβδομάδες αργότερα, οι μανούβρες θα επαναληφθούν, προς την αντίθετη κατεύθυνση όμως. Από τη θάλασσα θα αναδυθούν, εκτός από τους ευτυχείς γονείς, εκατομμύρια λιλιπούτεια καβουράκια, κατακόκκινα και διαφανή ακόμα τα οποία θα κατευθυνθούν προς τα γνωστά λημέρια τους.
Για την ιστορία στο νησί των Χριστουγέννων, το οποίο η κυβέρνηση της Αυστραλίας χρησιμοποιεί ως τόπο προσωρινής παραμονής –αιχμαλωσίας- μεταναστών, κατοικούν μόνιμα 2.000 άνθρωποι και 120 εκατομμύρια καβούρια.
