Όπως λέει η λαϊκή μας παράδοση (Ν. Πολίτη “Παραδόσεις”), μια γυναίκα αγαπούσε τρελά έναν καλόγερο και από ντροπή δεν τολμούσε να του το πει στα ίσια.
Μια μέρα, λοιπόν, έκανε πως ήταν άρρωστη και πως πονάει πολύ η πλάτη της και έτσι παρακάλεσε τον καλόγερο, μια και ήταν μόνη, να την τρίψει για να της φύγει ο πόνος.
Ο καλόγερος, απονήρευτος, την έτριβε αρκετή ώρα στην πλάτη. Τότε εκείνη έχασε την υπομονή της και του είπε: “Αλλού με τρίβεις δέσποτα κι αλλού ‘χω γω τον πόνο”. Κι από τότε έμεινε η φράση.
