Για να μη νομίζετε ότι ξύνουμε τον πάτο του ίντερνετ, ακόμα και η Βανέσα Φρίντμαν, πρωθιέρεια της μόδας στον γραπτό λόγο, αφιέρωσε το τελευταίο άρθρο της στους New York Times στο Islamic Fashion Festival (IFF για συντομία). Και γιατί όχι; Εννέα χρόνια μετράει η Εβδομάδα Μόδας της Μαλαισίας και, απ’ ό,τι φαίνεται, θα τα εκατοστίσει. Οι λόγοι είναι πολλοί.
Πρώτα απ’ όλα υπάρχει η πολιτική βούληση η υπόθεση να τσουλήσει. Για λόγους δημοσίων σχέσεων καταρχάς –η μόδα είναι το καλύτερο αντίδοτο στην εικόνα του Ισλάμ ως απολύτως ντεμοντέ-, για λόγους οικονομικούς αφετέρου –οι μουσουλμάνοι καταναλωτές είναι η δεύτερη ομάδα παγκοσμίως σε αγοραστική δύναμη μετά από τους Αμερικανούς- και, τέλος, για λόγους κύρους: ποιο είναι το Ντουμπάι και ποια είναι η Ινδονησία που έσπευσαν να θεσμοθετήσουν εβδομάδες μόδας πριν από τη Μαλαισία;
Όμως, υπάρχει κι ένας ακόμα λόγος για να μακροημερεύσει το IFF κι αυτό είναι το περίσσευμα δημιουργικότητας των ντόπιων σχεδιαστών. Οι οποίοι επιστρατεύουν όλη την τέχνη και τη φαντασία τους για να μπορέσουν να ξεπεράσουν τους φραγμούς που θέτει η θρησκεία τους. Και δεν είναι λίγοι. Μακριά μανίκια, ποδόγυροι στο πάτωμα, καλυμμένα κεφάλια, ανύπαρκτα ντεκολτέ: το μισό οπλοστάσιο των σχεδιαστών τίθεται αυτόματα σε αχρηστία.
Κατά έναν εκπληκτικό τρόπο οι δημιουργίες των Μαλαισιανών διακρίνονται από εκθαμβωτική θεατρικότητα, ανάλογη με εκείνη που χαρακτήριζε της δημιουργίες υψηλής ραπτικής των παρισινών ατελιέ την εποχή του μεσοπολέμου. Αντί να αρκεστούν στις ντόπιες πρώτες ύλες και στις κλεμμένες ιδέες από το Παρίσι και τα Νέα Υόρκη, οι σχεδιαστές, οι οποίοι προέρχονται όχι μόνο από τη Μαλαισία αλλά και από τη Σιγκαπούρη, το Πακιστάν και την Ινδονησία, επιδεικνύουν αξιοζήλευτο κοσμοπολιτισμό. Στη δουλειά του μπλέκουν στοιχεία από παραδόσεις που έλκουν την καταγωγή τους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
To Islamic Fashion Festival (υπότιτλος: Discover the beauty of modesty) εκτός από τις σταθερές ημερομηνίες διεξαγωγής του στην Κουάλα Λαμπούρ κάνει και περιοδείες. Συμπτυγμένο το πρόγραμμά του έχει παρουσιαστεί στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη, το Μόντε Κάρλο και τη Σιγκαπούρη, όπου δηλαδή κατοικούν μουσουλμάνοι υψηλού εισοδήματος. Και μεταλαμπαδεύει το πνεύμα της «σεμνότητας», εφόσον ως σεμνότητα θεωρήσουμε την κάλυψη και του τελευταίου εκατοστού σάρκας. Διότι αν ερμηνεύσουμε τη σεμνότητα ως προσπάθεια να περάσει κανείς απαρατήρητος, τότε οι δημιουργίες αυτές απευθύνονται μάλλον σε κοινότητα τυφλών.
