Η διαμάχη μεταξύ Βόρειων και Δυτικών Προαστίων, είναι η επιβεβαίωση ότι τα στερεότυπα πάντα κερδίζουν ή μήπως ότι όπου υπάρχει καπνός κάπου καίγονται ξύλα; Οι «φλώροι με τα τζιπ» -ακόμη κι αν οδηγούν Hyundai Getz- πάντα θα βρίσκονται ένα βήμα πίσω από τους «δυτικούς εραστές»;
Μέχρι στιγμής, πάντως, οι μόνοι που αγωνιούν να αποδείξουν ότι ισχύει το αντίστροφο είναι οι πρώην δυτικοί-νυν βόρειοι. Εκείνοι που δοκίμασαν και τα δύο και ένιωσαν σαν να έχασαν την ευθύτητά και τα καλά στοιχεία της λαϊκής τους καταγωγής στα μισά της μετακόμισης από το Περιστέρι προς την Κηφισιά.
Το αποδεικνύει και η απέλπιδα προσπάθεια πρώην φτωχών καλλιτεχνών -που στις εποχές των παχιών αγελάδων «μάζεψαν το χρήμα»- να πείσουν ότι παρέμειναν λαϊκά παιδιά. Όπως ο Μαζωνάκης που, αφού τραγούδησε με τους Goin’ Through για την Παλιά του Γειτονιά, λίγα χρόνια αργότερα εγκατέλειψε τη νοσταλγία και πιο μαχητικός τραγούδησε το Gucci Φόρεμα, για έναν άνδρα που αν και μετακόμισε στην Κηφισιά, παραμένει λαϊκός, αψύς, αλήτης βρε αδελφέ.
Στη σφαίρα του show business, η προσπάθεια του καθενός να αποδείξει ότι αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα παραμένει ανώδυνη, καμιά φορά και λίγο αστεία. Τώρα όμως τα πράγματα αγρίεψαν. Αντιστρόφως ανάλογα, αμβλύνθηκαν και οι διαφορές μεταξύ των κατοίκων των διάφορων συνοικιών.
Σήμερα είμαστε, πάνω-κάτω, ίδιοι, όπου κι αν μένουμε -όσοι μένουμε ακόμη στην ίδια συνοικία που είχαμε επιλέξει την εποχή που η επιλογή δεν ήταν πολυτέλεια.
Αν εξαιρεθούν οι 505 οικογένειες που έχουν «μαζέψει» όλον τον πλούτο, οι υπόλοιποι δεν διαφέρουμε πολύ μεταξύ μας. Και περιμένουμε να «γυρίσει και πάλι ο τροχός», να μπει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, να βγουν τα Porsche Cayenne από τα γκαράζ, να ξαναγεμίσουν με νερό οι πισίνες και με πετρέλαιο οι λέβητες, να ξαραχνιάσουν τα πέδιλα του σκι που έχουν «θρονιαστεί» στο τραπέζι του μπιλιάρδου και να ξαναβρούν οι Β.Π. την παλιά αίγλη τους στην κοινωνία.
