“Μα είναι ηλίου φαεινότερο”, θα πείτε. Και ποιος δύναται να το γνωρίζει καλύτερα από τους Έλληνες που φορτώθηκαν με δάνεια, με επωφελείς όρους υποτίθεται και τα είδαν να γίνονται θηλιές στους λαιμούς τους;
Ε λοιπόν, απ’ ό,τι φαίνεται, οι εμπειρίες των Ελλήνων και τόσων άλλων πριν απ’ αυτούς δεν αρκούσαν στους επιστήμονες, οι οποίοι ήθελαν αδιάσειστα στοιχεία για να τεκμηριώσουν τους ισχυρισμούς τους. Για να τα αποκτήσουν, επιστράτευσαν 198 τραπεζικούς, χωρισμένους σε δύο ομάδες.
Οι συμμετέχοντες και στις δύο ομάδες ενημερώθηκαν για τις εργασίες που θα έπρεπε να φέρουν σε πέρας προκειμένου να αυξήσουν το εισόδημά τους –εννοείται ότι βασική προϋπόθεση ήταν η επίδειξη ενός σημαντικού βαθμού ανεντιμότητας. Όμως, εκείνοι που συμμετείχαν στην πρώτη ομάδα αφέθηκαν ελεύθεροι να πράξουν κατά συνείδηση, ενώ στους άλλους, αυτούς που συμμετείχαν στην δεύτερη ομάδα, κάποιος φρόντιζε να υπενθυμίζει τι δουλειά έκαναν.
Το αποτέλεσμα ήταν πως τα μέλη της ομάδας Β επέδειξαν, με διαφορά, πολύ μεγαλύτερη ανεντιμότητα από τα μέλη της ομάδας Α.
Οι επιστήμονες επανέλαβαν το πείραμα με εργαζόμενους από διαφορετικούς χώρους. Όμως, το ίδιο φαινόμενο δεν επαναλήφθηκε, γεγονός που επιβεβαιώνει τις υποψίες των επιστημόνων –και όχι μόνο αυτών- πως η επαγγελματική ζωή των τραπεζικών διέπεται από εξαιρετικά ελαστικούς κανόνες ηθικής και εντιμότητας.
Όπως δήλωσε και ο Μισέλ Μαρεσάλ, καθηγητής Πειραματικής Οικονομικής Έρευνας στο πανεπιστήμιο τα Ζυρίχης: «Τα αποτελέσματα συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι η ανεντιμότητα γίνεται εύκολα ανεκτή στον τραπεζικό τομέα με αποτέλεσμα ο τομέας ολόκληρος να δυσφημείται».
Κύριε καθηγητά, πείτε μας και κάτι που δεν ξέραμε!
