Τετάρτη, μεσημέρι, δύσκολη μέρα από φόρτο δουλειάς και αφού χάθηκα στην έξοδο της Αττικής, έφτασα στα στούντιο του ALPHA στα οποία, δεκάδες φορές έχω ξανά πάει και όλες τους, όλες όμως, έχω χαθεί! Χάζεψα τα έργα που κάνουν στο προαύλιο, παρατήρησα πως οι αγριοελιές γύρω γύρω τσακίζονται απ’ τον καρπό –αγροτικές καταβολές στο DNA είναι αυτές που πετάγονται όποτε θέλουν!- σκέφτηκα και ούτε εγώ δε γέλασα με το αποτυχημένο μου αστειάκι, πως άμα βγάζανε λάδι θα το λέγανε «ALPHA ALPHA»!

Συνάντησα την καλή, παλιά φίλη Βένια Καραγιάννη, συνεργάτη πολλά χρόνια της Ελένης Μενεγάκη, που ήρθε να με υποδεχτεί και με έβρισε γιατί «μα, καλά, πάλι χάθηκες; Τιιιι δε καταλαβαινειειειεις;». Όλα αυτά σε υπέρ-ήχους σοπράνο από το άγχος, ικανά να τα ακούσουν σόναρ και φάλαινες στο Λιβυκό από την ένταση. Μετά συνάντησα την κουμπάρα μου και επίσης συνεργάτη της Ελένης Μενεγάκη, Κάλλια Καστάνη και φιλιόμασταν και αγκαλιαζόμασταν σα να ‘χαμε να βρεθούμε πριν το millennium. Μετά με πήγανε στο μακιγιάζ, αφού πέρασα από το καφέ και είδα τον Βασίλη Μπουλούμπαση και την Ρούλα Σταματοπούλου, που την ξέρω από κοριτσάκι και που επίσης είναι με την Ελένη Μενεγακη πολλά χρόνια μαζί!

Στο μέικ απ, ώσπου να καθίσω στην καρέκλα ήσυχη, είδαν και πάθανε, διότι να μη χαιρετίσω την Βίκυ Χατζή που είχα καιρό να δω; Την Μαρία Νικόλτσιου; Τον Γρηγόρη Γκουντάρα, πάντα ένα ζεστό, ευγενικό άνθρωπο, τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, που μια φορά είχαμε συστηθεί στο παρελθόν, παρότι παλαιοί σε σημείο μνημείου και οι δυο και την αποσβολωτικής ομορφιάς Αντωνία Καλλιμούκου; Ζήτησα –κάποτε που τελείωσα τη πολυλογία- στην υπομονετική μέικ απ άρτιστ να με κάνει σαν την Αντωνία, λεπτή, ψηλή, ξανθιά με γαλανά μάτια και μου απάντησε, καθόλου συνεργάσιμη είναι η αλήθεια: «μόνο η επιστήμη μπορεί!», με ύφος που σκέφτηκα να τρέξω εκείνη τη στιγμή απ τα Σπάτα, στο Κολωνάκι και να πέσω στα πόδια του πρώτου πλαστικού χειρουργού, που θα έβρισκα ταμπέλα του προς την Πατριάρχου Ιωακείμ. Τέλος πάντων, μετά από τόσους φίλους και αγαπημένους, εγώ γιατί είχα άγχος και ένταση μπορεί να μου εξηγήσει μόνο μια άλλη ειδικότητα της ιατρικής και δη η ψυχιατρική!

Ώσπου ξεκίνησε η εκπομπή και συναντηθήκαμε με την Ελένη Μενεγάκη. Μοναδικό το ταλέντο της να σε κάνει να αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι στο σπίτι της και συζητάς χαλαρά, πως λες πολύ σημαντικά πράγματα, ακόμα και αν λες σκέτα τα φωνήεντα. Μοναδική, επίσης η ευφυΐα της στο πλατό. Με το χαμόγελο και την χαλαρότητα της, έδειχνε μια άνεση απίστευτη, ενώ την ίδια ώρα σε πλήρη εγρήγορση, αντιλαμβανόταν ό,τι γινόταν στο, γηπεδικών διαστάσεων όπως μου φανηκε, πλατό της. Ντυμένη σοφιστικέ, στα μοβ, με μακρύ φόρεμα, πάντα τακούνια και μια εσάρπα με κίτρινα λουλούδια, μου φάνηκε τόσο όμορφη, που μου ήρθε, της σοβαρής καλεσμένης, να χειροκροτήσω σα χαζό! Κρατήθηκα τελευταία στιγμή και γλίτωσα τα κουδούνια που θα μου κρέμαγαν την ίδια στιγμή σε όλο το διαδίκτυο!
 

  • Μπορείτε να δείτε το βίντεο της εκπομπής εδώ

Φωνές εκεί δεν υπάρχουν, ούτε εντάσεις, υστερία ή βεβιασμένοι ρυθμοί και άγχος για τα νούμερα να στάζει απ’ τα κοντρόλ στα πατώματα. Είναι, άλλωστε, όλοι συνεργάτες χρόνων! Και πότε πέρασε η ώρα δεν κατάλαβα. Είμαι απορροφημένη με το να προσπαθώ να εντυπωσιάσω με τις εξυπνάδες μου. Στα διαλείμματα μιλήσαμε με την Ελένη Μενεγάκη, για τα παιδιά μας, το χρόνο μας, την εφηβεία που έρχεται και την ξαναπερνάμε από άλλους ρόλους, πια. Και κατάλαβα γιατί κάνει πάντα τις καλύτερες συνεντεύξεις. Γιατί είναι τόσο ανοιχτή και θετική που κάθεσαι και της λες κάθε τι που περνάει απ το μυαλό σου, χωρίς να το καταλάβεις! Και τελικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ούτε η επιτυχία, ούτε βέβαια η διάρκεια της…

Γιατί η Ελένη Μενεγάκη είναι αυτό που οι αμερικανοί λένε case study! Κάθε μέρα στα σπίτι του κόσμου, σε ένα μέσο σα την τηλεόραση που απομυθοποιεί, με την λάμψη της σταρ, σε περιβάλλον αντιστάρ! Διαρκεί! Το μασίφ κοινό της, την έχει μικρή αρραβωνιαστικιά του, κορίτσι του, κατά όπως δείχνουν τα πράγματα μέχρι όσο εκείνη το επιλέξει! Γιατί; Διότι όπως κάθε σταρ γίνεται οθόνη για δημόσια προβολής όλων όσων δεν ζήσαμε. Αυτό ακριβώς το ξανθό που δεν μας πήγαινε, αλλά το ποθήσαμε, το γέλιο που δεν του αφεθήκαμε να ξεπηδήσει και να μας σώσει, ο έρωτας που δεν τολμήσαμε όταν μας βρήκε, τα λουλούδια στα μαλλιά που δεν βάλαμε και τα έντονα κραγιόν που φοβηθήκαμε, τα ταξίδια που δεν κάναμε και οι ηλιόλουστες παραλίες που ίσως, να μην ήταν φτιαγμένες για τις δικές μας μικρές ιστορίες. Η προβολή γίνεται ίσως ερημην της ή χωρίς τη συναίνεση της, αλλά είναι δεδομένη, με όποιες κατά καιρούς φήμες –και επίσης προβολές- κάνουν επάνω της τηλεοπτικά πάνελ και δημοσιογραφικές αναλύσεις…

Με κάτι τέτοιες σκέψεις και μια αίσθηση για ένα τελικά, ωραίο μεσημέρι Τετάρτης, με φίλους, πήρα το δρόμο της επιστροφής. Και βέβαια –που ‘σαι Βένια;- χάθηκα! Για Μαρούσι πήγαινα, στου Παπάγου σε μια εκκλησιά ερημική βρέθηκα… Τσακμάκι η δικιά σου λέμε…
 

(Σ.σ: Αν με διαβάζετε και φτάσατε ως εδώ για να μάθατε οτιδήποτε αφορά σε προσωπικές υποθέσεις της, δε σφάξανε καλοί μου! Μια γυναίκα έχει δικαίωμα στις ιερές της στιγμές ακόμη και αν την θεωρούμε εμείς δημόσια παρουσιάστρια!)