Γιατί την λέμε Οκτωβριανή Επανάσταση ενώ έγινε Νοέμβρη; Διότι σύμφωνα με το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 ξεκίνησε με ένοπλη εξέγερση στην Πετρούπολη, στις 25 Οκτωβρίου 1917. Με το τωρινό Γρηγοριανό ημερολόγιο η αντίστοιχη  ημερομηνία είναι στις 7 Νοεμβρίου.

Τι ήταν και πόσο επηρέασε την ανθρωπότητα; Η Οκτωβριανή Επανάσταση σημάδεψε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την εξέλιξη της ιστορίας κατά τον 20ο αιώνα. Ήταν εκείνη η εργατική εξέγερση που για πρώτη φορά οι μισθωτοί, οι εργάτες, οι αγρότες και οι ταξικά καταπιεσμένοι σημείωσαν νίκη τεράστια και ανέλαβαν την ίδια τους την διακυβέρνηση. Οι εργάτες πήραν την εξουσία ώστε να ελέγχουν από κοινού τα μέσα παραγωγής που παρήγαγαν και λειτουργούσαν οι ίδιοι.

Από ποιους έγινε; Η βιομηχανική επανάσταση είχε αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας νέας τάξης, των εργατών, οι οποίοι όχι μόνο δεν είχαν την παραμικρή ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής, αλλά αντιμετωπίζονταν σαν σκλάβοι. Έτσι διαμορφώθηκε το προλεταριάτο, που νωρίς συνειδητοποίησε τη θέση του και τη δύναμή του. Η επανάσταση των προλετάριων αναμένονταν να συμβεί σε κράτη με μεγάλη βιομηχανική δύναμη, όπως η Γερμανία, αλλά οι άθλιες συνθήκες που μάστιζαν το πληθυσμό στην τσαρική Ρωσία, φεουδαρχικής δομής ακόμη, ανέτρεψαν τις προβλέψεις…

Γιατί στην Ρωσία; Διότι το απολυταρχικό τσαρικό καθεστώτος, η απληστία της αριστοκρατίας και η κυριαρχία του θεσμού της δουλοπαροικίας, αλλά και μια σωρεία πολέμων, ανάμεσα τους και ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, εξαθλίωσαν τον λαό!

Κάρλ Μάρξ και Φρίντριχ Ενγκελς; Μελέτησαν το ρόλο του κεφαλαίου, αλλά και τη θέση της εργατικής τάξης και πρότειναν πρακτικές εφαρμογές για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Το οικονομικό, πολιτικό, κοινωνιολογικό και αξιακό τους σύστημα είναι ο κομμουνισμός.


[fullimage]17475[/fullimage]

 

Κομμουνισμός; Σύμφωνα με το επιγραμματικό ρητό και χωρίς πολλά λόγια είναι εκείνο το πολιτικό, κοινωνικό, αξιακό σύστημα που μοιράζει τα αγαθά και τον πλούτο «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».
 
Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν; Μεγάλος ηγέτης της Επανάστασης και θρυλική μορφή της ανθρωπότητας. Το επώνυμο του ήταν Ουλιάνοφ ενώ Λένιν ήταν ένα από τα επαναστατικά του ψευδώνυμα, το οποίο επέλεξε από τον ποταμό Λένα, για να παρουσιάσει την αντίθεσή του με τον Γκιόργκι Βαλεντίνοβιτς Πλεχάνοφ που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Βόλγκιν, παρμένο από τον ποταμό Βόλγα.

Τρίτη Διεθνής:; Το Μάρτιο του 1919, ο Λένιν και άλλοι μπολσεβίκοι ηγέτες από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν και ίδρυσαν την Κομμουνιστική Διεθνή. Τα μέλη της Κομμουνιστικής Διεθνούς, συμπεριλαμβανομένου του Λένιν και των Μπολσεβίκων, διέκοψαν τις επαφές τους με το ευρύτερο σοσιαλιστικό κίνημα. Από εκείνο το σημείο και μετά, θα ήταν γνωστοί ως κομμουνιστές. Στη Ρωσία, το μπολσεβικικό κόμμα μετονομάστηκε σε “Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα “, το οποίο οδήγησε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης.

Ύμνος της Τρίτης Διεθνούς: Είναι ο ύμνος του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Η μουσική της έχει γραφτεί από τον Πιέρ Ντε Γκαιτέρ  και οι διάσημοι στίχοι, στα Γαλλικά, από τον Eugène Pottier. Ήταν ο επίσημος εθνικός ύμνος της Σοβιετικής Ένωσης από το 1922 μέχρι το 1944.
 

Η μετάφραση της στα ελληνικά είναι:
« Εμπρός της γης οι κολασμένοι
Της πείνας σκλάβοι εμπρός-εμπρός
Το δίκιο απ’ τον κρατήρα βγαίνει
Σα βροντή σαν κεραυνός
Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια
Όλοι εμείς οι ταπεινοί της γης
Που ζούσαμε στην καταφρόνια
Θα γίνουμε το παν εμείς.
Στον Αγώνα Ενωμένοι
Κι ας μη λείψει κανείς
Ω! Νάτη, μας προσμένει
Στον κόσμο η Διεθνής.
Θεοί, αρχόντοι, βασιλιάδες
Με πλάνα λόγια μας γελούν
Της γης οι δούλοι κι οι ραγιάδες
Μοναχοί τους, θα σωθούν
Για να σπάσουμε τα δεσμά μας
Για να πάψει πια η σκλαβιά
Να νιώσουν πρέπει τη γροθιά μας
Και της ψυχής μας τη φωτιά
Στον Αγώνα Ενωμένοι
Κι ας μη λείψει κανείς
Ω! Νάτη, μας προσμένει
Στον κόσμο η Διεθνής».


Νικόλαος Β΄ της Ρωσίας, της δυναστείας των Ρομανόφ: Ο τελευταίος τσάρος πασών των Ρωσιών. Τον ανάγκασαν σε παραίτηση το 1917.  Δολοφονήθηκε τόσο αυτός όσο και τα υπόλοιπα μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, η σύζυγος και τα παιδιά τους από τους Μπολσεβίκους, ενώ παραμένει ακόμα ανεξιχνίαστο αν η εντολή εκτέλεσης δόθηκε απευθείας από τον Λένιν στη Μόσχα ή έγινε με πρωτοβουλία των τοπικών Μπολσεβίκων.

Μπολσεβίκοι: Η ονομασία προέρχεται από το ρωσικό ουσιαστικό που σημαίνει «πλειοψηφία», και χαρακτήρισε μια πολιτική ομάδα του Μαρξιστικού Ρωσικού Σοσιαλιστικού Κόμματος το οποίο διασπάστηκε από την φράξια των Μενσεβίκων στο 2ο Συνέδριο του Κόμματος το 1903. Οι μπολσεβίκοι αποτελούσαν την πλειοψηφία στην κρίσιμη ψηφοφορία, και έτσι προήλθε και το όνομά τους. Δημιούργησαν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης και κατέλαβαν την εξουσία στην Ρωσία κατά την διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης που ήταν μια φάση της Ρωσικής Επανάστασης του 1917, και ίδρυσαν την Σοβιετική Ένωση. Τους οργάνωσε ο Βλαντιμίρ Λένιν και είχαν εσωτερική δημοκρατική ιεραρχία καθοδηγούμενη από την αρχή του Δημοκρατικού συγκεντρωτισμού.


Οι λογοτέχνες πριν από την Επανάσταση: Ήδη, απ;o το 1880 ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι έγραφε: “Έχω κάποιο προαίσθημα, πως ο “κύβος ερρίφθη”. Ίσως το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών να γίνει πολύ νωρίτερα από ότι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί και στους πιο άγριους εφιάλτες του. Φοβερά συμπτώματα παρουσιάζονται. Ίσως να είναι κιόλας αρκετή για να προκαλέσει την αρχική δόνηση η προαιώνια, αφύσικη κατάσταση, που επικρατεί στα ευρωπαϊκά κράτη. Πώς θα μπορούσε, μα την αλήθεια, να χαρακτηριστεί φυσική μια κατάσταση ριζωμένη από αιώνες στο παμπάλαιο και το τεχνητό; Δεν μπορεί πια ένα μέρος από την ανθρωπότητα να κρατάει σκλαβωμένη όλη την υπόλοιπη. Ενώ τώρα αυτόν ίσα-ίσα το σκοπό εκπληρώνουν όλοι οι θεσμοί, που από καιρό έπαψαν να είναι χριστιανικοί, στην Ευρώπη, που κατάντησε ολότελα ειδωλολατρική… Η αφύσικη αυτή κατάσταση πραγμάτων και τα άλυτα αυτά πολιτικά προβλήματα -γνωστά στον καθένα, ας σημειωθεί- δεν είναι δυνατόν παρά να οδηγήσουν σ` ένα τεράστιο, τελειωτικό πόλεμο με τη συμμετοχή όλων, που θα ξεσπάσει σε τούτον τον αιώνα, μα ίσως ακόμα και σε τούτη τη δεκαετία…”.

[fullimage]17476[/fullimage]


Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς –Τζουγκασβίλι- Στάλιν: Μεγάλος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης. Διαδέχτηκε στην ηγεσία του κόμματος και της Σοβιετικής Ένωσης τον Λένιν. Για εκείνον όμως ο Λένιν είχε γράψει σε ένα γράμμα, γνωστό ως «Διαθήκη του Λένιν»: «Ο Στάλιν είναι πολύ απότομος και το ελάττωμα αυτό, που είναι εντελώς ανεκτό στις προσωπικές σχέσεις κομμουνιστών αναμεταξύ τους, δεν είναι ανεκτό για κείνον που κατέχει τη θέση του Γενικού Γραμματέα»… ο ηγέτης λοιπόν θα πρέπει «σχετικά με τον Στάλιν να έχει τούτο το χαρακτηριστικό, να είναι πιό υπομονετικός, πιο ανοιχτόκαρδος και πιο ευγενικός απέναντι στους συντρόφους και να είναι λιγότερο δύστροπος. Το ζήτημα αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μικρολογία. Μα πιστεύω πως άμα το ιδούμε από την άποψη της αποφυγής ενός σχίσματος και από την άποψη των σχέσεων Στάλιν και Τρότσκι, δεν είναι καθόλου μικρό, ή καλύτερα είναι ένα τέτοιας λογής μικρό πράγμα που αργότερα μπορεί να έχει αποφασιστική σπουδαιότητα».  Οι Μπολσεβίκοι προτίμησαν τον Στάλιν και ο Τρότσκι πήρε τον δρόμο της εξορίας για να εξαπολυθεί μια περίοδος της Επανάστασης  με διαγραφές, καθαιρέσεις, εξορίες, εκτελέσεις, φυλακίσεις, δολοφονίες απέναντι τόσο σε πάρα πολλούς κομμουνιστές που διαφωνούσαν με τις επιλογές και τη νοοτροπία της κυρίαρχης τάσης του Στάλιν στο Κομμουνιστικό κόμμα της ΕΣΣΔ, όσο και χιλιάδες άλλους πολίτες που κατηγορούνταν για πολιτικά εγκλήματα. Για πολλούς μελετητές της Ιστορίας ήταν αυτός που δολοφόνησε την ελπίδα των «Κολασμένων της Γης» για έναν κόσμο δικαιοσύνης, ισότητας, αδελφοσύνης. Από τους ιδεολογικούς αντίπαλους του στον πλανήτη θεωρήθηκε εγκληματίας. Για κάποιους ήταν γεννημένα των καιρών που θέλαν ατσαλένια πυγμή.
 
Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι –επίλογος μιας Επανάστασης: Ποιητής και επαναστάτης. Έδωσε πολλά στον αγώνα των Μπολσεβίκων. Απελπίστηκε βλέποντας τη διάψευση των ονείρων απ’ την Σταλινική εξουσία. Αυτοκτόνησε. Στο τελευταίο του ποίημα, που έμεινε ατελείωτο προσπάθησε να εξηγήσει την επικείμενη αυτοχειρία του. Γραφεί: «Το καράβι της αγάπης συντρίφτηκε πάνω στην καθημερινή ρουτίνα. Εσύ κι εγώ, δεν χρωστάμε τίποτε ο ένας στον άλλον, και δεν έχει νόημα η απαρίθμηση αμοιβαίων πόνων, θλίψεων και πληγών»…