Τα χρόνια της βασιλείας του η Οθωμανική Αυτοκρατορία έφτασε στο απόγειο της δύναμής της αφού τα όριά της επεκτάθηκαν, καταλαμβάνοντας τεράστιες περιοχές της ευρωπαϊκής ηπείρου –το 1529 οδήγησε τα στρατεύματα του στην αποτυχημένη πολιορκία της Βιέννης όπου σταμάτησε- και της Ασίας –επί των ημερών του η αυτοκρατορία απλώθκε στη Μεσοποταμία.
Όμως τα κατορθώματα του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή δεν ήταν μόνο στρατιωτικά. Οι εδαφικές κατακτήσεις δεν ήταν παρά μέρος μόνο των επιτευγμάτων που κληροδότησε στη χώρα του. Στις ημέρες του το νομοθετικό σύστημα της χώρας εκσυγχρονίστηκε –οι Οθωμανοί τον ονόμαζαν Νομοθέτη- και έγινε ενιαίο για όλη την επικράτεια του σουλτάνου, οι διώξεις εναντίον των θρησκευτικών μειονοτήτων παύτηκαν με νόμο, οι φορολογικές υποχρεώσεις όλων ρυθμίστηκαν ώστε να μπει φρένο στην αυθαιρεσία των κατά τόπους αρχόντων και μπήκαν τα θεμέλια για την πρωτοβάθμια δωρεάν εκπαίδευση όλων των αγοριών –μέτρο άγνωστο στην Ευρώπη της εποχής.
Όσο για τις τέχνες και τα γράμματα, αυτά γνώρισαν πρωτοφανή άνθιση και του προσέδωσαν, τελικά, το προσωνύμιο Μεγαλοπρεπής. Στο διάστημα της βασιλείας του Σουλεϊμάν ιδρύθηκαν περισσότερες από σαράντα συντεχνίες καλλιτεχνών με αντικείμενα όπως η ζωγραφική, η βιβλιοδεσία, η χρυσοχοΐα και η καλλιγραφία. Ο αριθμός των καλλιτεχνών, Οθωμανών, Ευρωπαίων και Αράβων, από τις κατακτημένες επαρχίες της αυτοκρατορίας, που αμείβονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό εξακοντίστηκε και η θέση των Οθωμανών στην ιστορία του πολιτισμού κατοχυρώθηκε με δόξα και τιμή. Και, για την υστεροφημία του, ο σουλτάνος ήταν ο ίδιος ποιητής. Έγραφε με ψευδώνυμο όπως συνηθιζόταν την εποχή εκείνη και πολλοί στίχοι του επέζησαν ως αποφθέγματα που στολίζουν τον καθημερινό λόγο των Τούρκων έως σήμερα.
Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής είχε πολλά χαρίσματα αλλά μόνο τρεις γνωστές συζύγους. Η γνωστότερη από εκείνες, η Χουρέμ Σουλτάν, με καταγωγή από χριστιανική –Ορθόδοξη- οικογένεια της Ουκρανίας, αναδείχθηκε σε ρυθμιστικό παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων στην Κωνσταντινούπολη του 16ου αιώνα. Τέτοια ήταν δεν η ισχύς της, που για χάρη της ο κανόνας της σιωπής που ίσχυε για τις κυρίες του χαρεμιού καταλύθηκε και οι Βενετσιάνοι επισκέπτες της οθωμανικής αυλής είχαν να λένε για την αίγλη και την καπατσοσύνη της.
Αποτελεί παράδοξο μια ιστορική προσωπικότητα «ηλικίας» πέντε αιώνων να εμπνέει πάθη και να πυροδοτεί εντάσεις τόσα χρόνια μετά από την έξοδό της από τα «σκηνή». Αυτό συνέβη τα τελευταία χρόνια στην Τουρκία με την τηλεοπτική σειρά για τα έργα και της ημέρες του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή. Η σειρά, την οποία είδαν φανατικά εκατομμύρια τηλεθεατών σε όλο τον κόσμο, προκάλεσε την μήνιν του τέως πρωθυπουργού της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος θα ήθελε να «συνετίσει» την ιστορία, να την βάλει στα μέτρα του δικού του θεοσεβούμενου «ποιμνίου». Η θρυαλλίδα που προκάλεσε την έκρηξη του πρωθυπουργού ήταν οι σκηνές στις οποίες ο σουλτάνος εμφανίζονταν να πίνει κρασί –οι πραγματικά επίμαχες σκηνές είχαν κοπεί από τα επιδέξια χέρια των λογοκριτών νωρίτερα προκειμένου η σειρά να πάρει έγκριση για την προβολή της.
Ο Ταγίπ Ερντογάν μπορεί τον τελευταίο καιρό να διεκδικεί για τον εαυτό του τον τίτλο Μεγαλοπρεπής –πως αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς τη στάση του τους τελευταίους μήνες και την μεγαλοπρέπεια του νέου προεδρικού μεγάρου που συναγωνίζεται σε έκταση και πολυτέλεια τον Λευκό Οίκο; Και, με τον τρόπο του βάλλει εναντίον των «ελευθέριων» ηθών και του προοδευτικού άνεμου που έπνεε τον «Αιώνα της μεγαλοπρέπειας» -αυτός είναι ο τίτλος της σειράς- στην Πόλη. Με τον τρόπο του συνεχίζει τη μάχη του Ατατούρκ –το οποίο κατά τ’ άλλα προσπαθεί να εξοβελίσει από την ιστορία- κατά της παρακμιακής Κωνσταντινούπολης και των παρελκόμενών της.
Όμως, ό,τι και να κάνει, είναι απίθανο να φτάσει κάποτε η μέρα που το Μητροπολιτικό Μουσείο τα Νέας Υόρκης του αφιερώσει μια ολόκληρη έκθεση (The Age of Süleyman “the Magnificent” r. 1520–1566). Για την ιστορία, η έκθεση πραγματοποιήθηκε το 1987 και ήταν μια από τις πιο επιτυχημένες στην έως τότε ιστορία του μουσείου.
