Πολλές είναι οι «ταμπέλες» που μπορείς να του βάλεις. Και η αλήθεια είναι πως τις δικαιώνει όλες. Με το έργο του, τους αγώνες του, τη θέλησή του, τον πατριωτισμό του. Για κάποιους είναι πολιτικός, για άλλους ποιητής, για τους περισσότερούς μας επαναστάτης. Αλλά ο Αλέκος Παναγούλης ήταν πάνω από όλα ένας άνθρωπος με αρχές. Και δεν δίστασε να κοιτάξει κατάματα τον θάνατο, για να μην τις προδώσει.
Συμμετείχε ενεργά στον αγώνα κατά της Χούντας. Ίδρυσε την οργάνωση Εθνική Αντίσταση, αυτοεξορίστηκε στην Κύπρο και μαζί με τους συνεργάτες του κατέστρωνε σχέδια για την επαναφορά της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Επιστρέφει στην Ελλάδα με σκοπό τη δολοφονία του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Ωστόσο η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος συλλαμβάνεται.
Μετά από τρομακτικά βασανιστήρια καταδικάζεται από το Στρατοδικείο σε δις εις θάνατον. Το ημερολόγιο εκείνη τη μέρα έγραφε 17 Νοεμβρίου 1968. Η εκτέλεση ματαιώθηκε μετά από πιέσεις της διεθνούς κοινότητας.
Όπως δήλωσε μερικά χρόνια αργότερα ο ίδιος για την απόπειρα δολοφονίας του Παπαδόπουλου «Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο».
