Εγώ που είμαι λίγο παλιομοδίτης, νόμιζα ότι οι ομπρέλες είναι για τη βροχή. Μάλλον το έχω πάθει επειδή τρώω κρέας και μου έκαψε τον εγκέφαλο. Και τα μαχαίρια για να κόβεις τα ψωμιά, τα κρεατικά, άντε και τα μαρούλια. Στην Ταϊλάνδη όμως, οι χορτοφάγοι είναι φανατικοί και αδιάλλακτοι. Κι αυτό το δείχνουν διοργανώνοντας ένα φεστιβάλ χορτοφαγίας, στο οποίο καταλήγουν να μετατρέπουν σε κρέας για κατανάλωση τον ίδιο τους τον εαυτό. Τρυπώντας το πρόσωπό τους με ότι αιχμηρό υπάρχει στον πάγκο.
Υποτίθεται ότι όλο αυτό είναι μια συμβολική πράξη για να αισθανθούμε πως νοιώθουν τα έρμα τα ζωντανά πριν μας έρθουν πακετάκι σφαγμένα στο σούπερ μάρκετ. Ναι οκ, κι εγώ από αύριο για να δείξω την οργή μου στην κακοποίηση των ζώων θα αρχίσω να βάζω φόλες υπόθετο στον κώλο μου σε δημόσια παράσταση.
Υπάρχει ένα μέτρο σε όλα. Και μια διαδικασία που λέγεται συζήτηση. Όταν κολυμπάς στα νερά του φανατισμού, το λιγότερο που μπορείς να πάθεις είναι να χάσεις το νόημα αυτού που θες να επικοινωνήσεις και να γίνεις γραφικός. Το περισσότερο, όπως στο συγκεκριμένο φεστιβάλ, το να πεθάνεις. Δεν είναι τυχαίο ότι στο συγκεκριμένο 9ήμερο φεστιβάλ στα Πουκέ της Ταϊλάνδης που λήγει την πρώτη Νοεμβρίου, το 2011 τραυματίστηκαν σοβαρά 74 άνθρωποι και πέθανε ένας.
Γιατί άλλο βεντζετέριαν, άλλο μαλάκας ερασιτέχνης φακίρης. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν δεν είναι για ευαίσθητους.
