Σιχαίνομαι εντελώς όμως, όταν η δήλωση μιας σταρ, είναι τόσο «γεμάτη» από μόνη της που δεν μου αφήνει περιθώριο να σχολιάσω, να βγάλω μούρη ρε παιδί μου, να δείξω ότι υπάρχω. Αλλά θα προσπαθήσω μόνο και μόνο επειδή η Ζωζώ Σαπουντζάκη, είναι κάτι σαν εθισμός στη μερέντα.

«Περπατάω πολύ, κινούμαι συνεχώς και απολαμβάνω τη θάλασσα της Κινέτας. Μέσα και δίπλα στο νερό αισθάνομαι παιδί, τραγουδάω, φωνάζω, χορεύω, με βλέπει ο κόσμος και δεν με απασχολεί αν με παρεξηγεί. Κάποιοι μπορεί να λένε ότι είμαι τρελή. Ε, ναι λοιπόν! Ναι, τώρα ζω, γιατί τώρα μπορώ να απολαμβάνω την κάθε μέρα. Κάποτε δούλευα από το πρωί έως το βράδυ και δεν καταλάβαινα τι γινόταν δίπλα μου, γύρω μου. Ξεκινούσα από τις 7.00 το πρωί για γύρισμα στον Φίνο ή στον Καραγιάννη. Μετά πήγαινα στο θέατρο και στη συνέχεια στα νυχτερινά μαγαζιά όπου δούλευα. Έφτανα στο σημείο να κοιμάμαι τρεις και τέσσερις ώρες. Δεν βαρυγκωμώ, αντιθέτως, να ‘ναι καλά -όπου βρίσκονται- όλοι εκείνοι που με στήριξαν, ο Φίνος, ο Δαλιανίδης που με πίεζε να παίξω έστω και σε αυτές τις λίγες ταινίες που έκανα. Όμως τότε δεν χαιρόμουν τα απλά πράγματα. Ταξίδια έκανα πολλά, πάντα όμως για δουλειά. Στο Παρίσι για τα καλύτερα φτερά, στο Λονδίνο για μπότες και καλσόν, στην Αμερική για σόου! Τώρα όμως όλα είναι διαφορετικά. Περπατάω με τις ώρες, χαζεύω στα μαγαζιά, βλέπω θεατρικές παραστάσεις, επισκέπτομαι νυχτερινά κέντρα και καμπαρέ.»

Παρατηρήσεις:

1.Η Κινέτα οφείλει να σας χτίσει καμπαρέ. Νομίζω ότι σας έχει κάνει ήδη οδό που είναι λογικό εφ’ όσον είστε οδοστρωτήρας. Στο νερό είναι πολύ ωραίο πράγμα που αισθάνεστε έτσι γιατί είστε μέσα στη θάλασσα και το μόνο που εξέχει είναι το παιδικό προσωπάκι σας. Ή τα νεανικά μπουτάκια σας αν κάνετε ξανάστροφη βουτιά.

2. «Τώρα ζω». Το έγραψα και στον τίτλο. Παλιά τι κάνατε; Διαμάντια και χρυσάφια χύσανε μεγιστάνες στα θεϊκά σας πόδια. Ήταν νεκρόφιλοι;

3. «Ο Δαλιανίδης με πίεζε να παίξω». Αυτό είναι από μόνο του μια σεβαστική παραδοχή απέναντι σε έναν αγαπημένο σκηνοθέτη που πάθαινε εγκεφαλικό προκειμένου να σας κάνει να πράξετε κάτι που δεν το έχετε σαν καλλιτεχνικό ταλέντο. Την υποκριτική. Γιατί σαν ταλέντο ζωής, μια χαρά το καβλανταριστήκατε.

4. “Στο Παρίσι για φτερά στο Λονδίνο για καλσόν” είπατε; Και μετά δεν θέλετε να ομολογήσετε την ηλικία σας; Συγγνώμη αγαπημένη αλλά στο Παρίσι για φτερά πηγαίνανε μόνο ορθινολόγοι του 1800 για να μελετήσουν είδη πτηνών. Στο Λονδίνο για καλσόν μου έτυχε μόνο μια φορά που έχασα τη βαλίτσα μου στο αεροδρόμιο κι έπρεπε να πάω στα μαγαζιά να ντυθώ για επαγγελματικό μίτινγκ.

5.Όταν λέτε «χαζεύω στα μαγαζιά» εννοείτε κανονικά ότι χαζεύεται; Ότι σας πιάνει μια παροδική άνοια τύπου δύο;

6. «Βλέπω θεατρικές παραστάσεις και επισκέπτομαι καμπαρέ». Όχι, αυτό το επιβεβαιώνω. Σας θυμάμαι κάτι Χριστούγεννα που έψαχνα να βρω γκόμενο να κάνετε play back σε gay bar (σκέτο καρ) με όλες μας από κάτω να ουρλιάζουμε ενθουσιασμένες. Βασικά επειδή είχαμε τσεκάρει έναν γκόμενο παραδίπλα.

7.  Έχω χρόνο για μένα και γι’ αυτούς που με αγαπούν, τους φίλους μου, την Έλπη, τον Μάκη, τον Σταύρο». Αν ο Μάκης είναι ο Δελλαπόρτας να σας ενημερώσω ότι δουλειά του είναι να γράφει βιογραφίες για ετοιμοθάνατους. Χωρίς να σας τρομάξω.

Εμείς από την πλευρά μας σας ευχόμαστε τα καλύτερα και είμαστε στη  διάθεση σας να κάνουμε διαγωνισμό μόδας για το ποιος θα σας σχεδιάσει το νέο σας μπικίνι για την επερχόμενη καλοκαιρινή σεζόν στην εξωτική παραλία της Κινέτας.