Ας θυμηθούμε τι συνέβη λίγα εικοσιτετράωρα πριν την κλιμάκωση της πρόκλησης σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και των διεθνών συμβάσεων που αφορούν τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών στην θάλασσα και το υπέδαφος
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα, τηλεφωνεί στον Ερντογάν για να τον προειδοποιήσει ότι η αμερικανική αεροπορία θα ενίσχυε τους Κούρδους ρίχνοντας οπλισμό, απαιτώντας ταυτόχρονα να σταματήσει το μακελειό στο Κομπάνι. Η Τουρκία υπαναχώρησε και άνοιξε τα σύνορα της.
Μερικά εικοσιτετράωρα αργότερα και συγκεκριμένα στις 20 Οκτωβρίου στις 6 και 30 το πρωί (ώρα Ελλάδος), εν μέσω μιας περιόδου όπου η διεθνής κοινότητα έχει κυριολεκτικά τοποθετήσει με την «πλάτη στον τοίχο» την κυβέρνηση της Τουρκίας, το ερευνητικό σκάφος Barbaros παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής ΑΟΖ, την ίδια στιγμή που στην περιοχή πραγματοποιείται ταυτόχρονη άσκηση του Ισραήλ και της Κύπρου, κατά την διάρκεια της οποίας χρησιμοποιούνται μαχητικά ισραηλινά αεροσκάφη τύπου F15 και F16.
Λίγες μέρες πριν κορυφωθεί η πρόκληση της Τουρκίας, ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου όταν συναντήθηκε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο δήλωσε ότι η εταιρεία ΕΝΙ (ιταλοκορεατική κοινοπραξία η οποία διεξάγει γεωτρήσεις στη περιοχή), θα συνεχίσει απρόσκοπτη το πρόγραμμα των γεωτρήσεων χωρίς το παραμικρό περιθώριο υπαναχώρησης, ενώ δεν παρέλειψε ν’ αναφερθεί στον ρόλο της Τουρκίας για την ενίσχυση των Τζιχαντιστών (αυτής της τερατώδους, όπως την αποκάλεσε, οργάνωσης), τόσο οικονομικά όσο και με παροχή οπλισμού.
Το γεγονός ότι η Τουρκία προκαλεί δεν είναι μη σύνηθες. Το γεγονός, όμως, ότι συνεχίζει να προκαλεί την συγκεκριμένη χρονική στιγμή δημιουργεί απορίες, καθώς:
1ον) Ασκήσεις στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Συρίας αρχίζουν και οι Ρώσοι στις 23 Οκτωβρίου
2ον) Σε διπλωματικό επίπεδο, έχει προγραμματιστεί για τις 9 Νοεμβρίου στην Νέα Υόρκη τριμερής συνάντηση Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου. Στην συνάντηση αυτή, ένα από τα κυρίαρχα θέματα που θα συζητηθούν είναι η χάραξη κοινής στρατηγικής των τριών χωρών σε θέματα που αφορούν τις θαλάσσιες ζώνες, αλλά και στην αξιοποίηση της ενέργειας σύμφωνα με τις δυνατότητες που παρέχει το δίκαιο της Θάλασσας.
Αυτό είναι ένα θέμα που έχει προκαλέσει την ανησυχία της Άγκυρας καθώς διαφαίνεται ενίσχυση συνεργασίας των τριών χωρών με αναγνωρισμένο τον ρόλο που παίζουν στρατηγικά στην Ανατολική Μεσόγειο. Η προγραμματισμένη επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου στο Κάιρο με τον πρόεδρο της Αιγύπτου, κορυφώνει την αγωνία της Άγκυρας καθώς Ελλάδα και Κύπρος στήριξαν την Αίγυπτο -για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία- την περίοδο της Αραβικής Άνοιξης.
Η Αίγυπτος με λίγα λόγια είναι η χώρα με την οποία η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να βελτιώσει εξαιρετικά τις σχέσεις, επιδιώκοντας συμφωνία για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών στην Μεσόγειο κάτι που η Άγκυρα θα κάνει τα πάντα, μα τα πάντα, για να το αποτρέψει.
Στις χώρες με εξαιρετικά στρατηγικό ρόλο στην περιοχή δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το Ισραήλ. Η Λευκωσία μοιάζει να βρίσκεται σε πλήρη συντονισμό κινήσεων καθώς ο ισραηλινός υπουργός εξωτερικών θα επισκεφθεί στις αρχές Νοεμβρίου την Λευκωσία για να προετοιμάσει την επίσκεψη του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου.
Τι κρύβεται, λοιπόν, πίσω από τις προκλήσεις της Άγκυρας;
Μήπως τελικά η ερμηνεία για όσα «παράλογα» μοιάζει να κάνει η Τουρκία βρίσκεται στην δήλωση του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ ο οποίος κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στην Αθήνα το 2013 δήλωνε ότι ο ορυκτός πλούτος που βρίσκεται στο υπέδαφος του Αιγαίου και της ευρύτερης λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου είναι ικανός να τροφοδοτήσει τις χώρες της Βόρειας Ευρώπης καθώς τα κοιτάσματα εκεί στερεύουν;
Μήπως η Τουρκία με το Barbaros ξεκινάει να χτυπάει το σαμάρι για ν’ ακούσει το γαϊδούρι;
Μήπως γνωρίζοντας τα πολλαπλά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στην Ελλάδα με την οικονομική κρίση αλλά και την πολιτική αστάθεια που καλλιεργείται με την συνεχόμενη εκλογολογία, παραβιάζει την Κυπριακή ΑΟΖ σ’ ένα πρώτο στάδιο για να συνεχίσει με πιο βίαιο τρόπο τις προκλήσεις της στο Αιγαίο;
Το βέβαιο πάντως είναι ότι με την κίνηση αυτή θέλει να εκβιάσει τα γεγονότα προς την κατεύθυνση που επιδιώκει διακαώς: Την διχοτόμηση, δηλαδή, της Κύπρου, τορπιλίζοντας έτσι κάθε προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού.
