Κυκλοφόρησε το τεύχος Οκτωβρίου του NEWPOSTER
Κατεβάστε ΕΔΩ δωρεάν το NEWPOSTER
H χώρα; Ωραία σαν καρτ ποστάλ! Με ανάγκη για είδωλα και ιλαρότητα και σαμπινιζέ ελαφρότητα! Τα ινδάλματά της γυρνούν με σκάφη το Αιγαίο και το Ιόνιο, κάνουν πάρτι στις ακρογιαλιές κάτω απ’ τα ασημί του δεύτερου φεγγαριού τον Αύγουστο, τρώνε και πίνουν στα κοσμικά ρεστοράν, πάντα διαίτης, ψωνίζουν στη Γλυφάδα, στο Κολωνάκι και στην Κηφισιά, ζουν στην Εκάλη και στο Κεφαλάρι – εκτός απ’ τις τραγουδίστριες που προτιμάνε την παραλία.
Ακόμη πάνε σε πρεμιέρες, με το κοινό να απουσιάζει και να ’ναι μεταξύ τους, σαν σε νησίδες καλοντυμένης Σπιναλόγκας. Αυτοφωτογραφίζονται για τα δικά τους social media και, αν είναι τυχεροί, μπορεί να μπουν σε κάποιο απ’ τα περιοδικά που επιμένουν να κυκλοφορούν με πληθώρα χωρητικότητας σε τετραγωνάκια κακοφωτισμένων διάσημων οπισθίων.
Κάπου-κάπου κάνας γάμος, πάντα «της χρονιάς», κάποια βάφτιση με ευτυχισμένους γονιούς να ποζάρουν συγκινημένοι δίπλα σε πλούσιους και ισχυρούς της εξουσίας, αυτοί, οι ταπεινοί διασκεδαστές της -γεροντικής συνήθως- άνοιάς τους. Και εμείς; Το κοινό; Να χαζεύουμε τις ζωές των άλλων, «με το καλό κάρμα» του ταλέντου, ή της ομορφιάς ή έστω της τύχης να βρεθούν στο σωστό μέρος, τη σωστή εποχή, με τα σωστά άτομα.
Ζούμε το «φάτε μάτια ψάρια», κυριολεκτικά, μαθαίνοντας αν έφαγε τσιπούρα ή κωλοχτύπα η τάδε ανθυποστάρ της τηλεόρασης, που το επίτευγμά της είναι να χορεύει σε κάποια εκπομπή σαν κουρδιστό παιχνιδάκι (τα θυμάστε εκείνα τα λούτρινα μαϊμουδάκια που ’χαμε μικρά και που μόλις τα κούρδιζες βαρούσαν κάτι πιατίνια με μανία;), που ούτε κονσέρβα τόνο προσφορά απ’ τα σούπερ μάρκετ δεν παίρνουμε πια.
Χαιρόμαστε που κάνει ψώνια η κάθε Μενεγάκη -που-ποτέ-δεν-θα γίνει-Ιφιγένεια των ΜΜΕ!- για να ζήσει η αγορά σε καλλυντικά, είδη ρουχισμού ή κοσμήματα στην Κηφισιά και στη Μύκονο, όταν η μέση Ελληνίδα, πια, θυμάται τα αρώματα με διάθεση λυγμών.
Κι όμως, τα βλέπουμε στις τηλεοράσεις, τα διαβάζουμε στα περιοδικά ή στις αντίστοιχες σελίδες των εφημερίδων, τα κλικάρουμε πρώτα στο διαδίκτυο! Γιατί το lifestyle, προφανώς, ποτέ δεν πεθαίνει, όσο και αν τα είδωλά του, οι κατασκευές του, του σχεδόν ταλέντου, σχεδόν χαρίσματος, σχεδόν ικανοτήτων αλλά παχυλών σε μισθούς επιτευγμάτων, είναι πια αντικατοπτρισμοί που διαλύονται θλιμμένα.
