Όσα έγιναν στο Βελιγράδι με τους Αλβανούς και τη σημαία τους για τη… μεγάλη τους τη χώρα, έχουν αναχθεί σε θέμα της ημέρας, σε ζήτημα που έχει ξεπεράσει κατά πολύ την αθλητική επικαιρότητα και ειδησεογραφία. Κι ας λένε ο Μπλάτερ και ο Πλατινί ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι πολιτική. Είναι και παραείναι.
Από τη στιγμή που εμπλέκονται ο αδελφός του πρωθυπουργού της Αλβανίας, από τη στιγμή που για την προβοκάτσια παίρνουν θέση πρόεδροι, πρωθυπουργοί και υπουργοί εξωτερικών (εννοείται ότι έκανε δήλωση και ο Βενιζέλος), το θέμα είναι (και) πολιτικό. Εκτός κι αν θέλουν να μας πείσουν ότι όλα όσα είδαμε ήταν στη φαντασία μας, ένα κακό όνειρο, ένας εφιάλτης όπως όντως είναι το σενάριο της… μεγάλης Αλβανίας που εδώ και τόσα χρόνια ακούμε από τους εθνικιστές γείτονες.
Μέσα, λοιπόν, σε όλο αυτόν τον συρφετό, έχουμε δύο ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στα ελληνικά χώματα και τα οποία -όπως αποδεικνύεται- φέρνουν στη φαντασία τους υπό την αλβανική κυριαρχία. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί και να ερμηνευθεί η στάση του Έργκους Κάτσε και του Άντι Λίλα;
Όσον αφορά τον πρώτο, ανέβηκε στο facebook (κατέβηκε στη συνέχεια), σε σελίδα με το ονοματεπώνυμό του, βιντεάκι με τη… φυγάδευση της επίμαχης σημαίας και μήνυμα σε στιλ “όλοι μαζί ενωμένοι“, ενώ ο δεύτερος συμμετείχε στα επεισόδια που έγιναν. Αυτά είναι ανεπίτρεπτα. Από τη μία να μας κοροϊδεύει μπροστά στα μάτια μας ο Κάτσε, λέγοντας πως δεν γνωρίζει τον διαχειριστή της σελίδας που φέρει το όνομά του, ενώ πριν ένα χρόνο είχε φωτογραφηθεί με τη φανέλα του UCK αλλά… δεν ήξερε και τώρα να συμπορεύεται μαζί του ο παίκτης των Ιωαννίνων και να πολεμάει για μια σημαία που δείχνουν τα Γιάννενα αλβανικά!
Κάπου εδώ, θεωρώ ότι πρέπει να μπει ένα τέλος. Τόσο από τον ΠΑΟΚ που είχε τιμωρήσει πέρυσι τον Κάτσε, όσο και από τον ΠΑΣ, που “ντύθηκε” στα κόκκινα και “προσαρτήθηκε” στα αλβανικά εδάφη από τον παίκτη του. Οι δυο τους δεν έχουν θέση στην Ελλάδα και κανείς άλλος σαν αυτούς που ονειρεύεται την Ελλάδα δούλα και κτήμα του.
Πριν από λίγο καιρό ένας Κύπριος υπέγραψε σε ομάδα της κατεχόμενης Κύπρου και ο ξεσηκωμός δεν τον άφησε να προχωρήσει. Τώρα -ακόμα- τους κοιτάμε. Ας τους κοιτάμε. Το μόνο που σε χαρακτηρίζει όταν βλέπεις με αδράνεια το έγκλημα, είναι η συνενοχή.
Όσα έγιναν στο Βελιγράδι
