Σημάδι καιρών ή σύμπτωση; Όταν το 1990 εργαζόμουν στην τηλεόραση του ANT1, στην αίθουσα σύνταξης, σε σημείο που μπορούσαμε να δούμε όλοι οι εργαζόμενοι ήταν αναρτημένη μια ταμπέλα που έγραφε «Τα ρεπορτάζ γίνονται από ανθρώπους και αφορούν ανθρώπους». Aυτή η…υπενθύμιση ήταν και η «γραμμή» των Αμερικάνων δημοσιογράφων και παραγωγών που είχαν έρθει από το CNN με σκοπό να εκπαιδεύσουν «διμοιρίες» άσχετων δημοσιογράφων με οτιδήποτε είχε να κάνει με το μέσο που λεγόταν τηλεόραση.

Επέμεναν (οι αμερικάνοι) ότι ο κόσμος έχει γραμμένες στις γαλότσες του τις δηλώσεις των πολιτικών ή των κάθε λογής «ειδικών». Το τηλεοπτικό κοινό, παρακολουθεί με ενδιαφέρον ανθρώπινες ιστορίες. Τότε λοιπόν μας δίδαξαν πως ένα ρεπορτάζ μπορεί να έχει ενδιαφέρον όταν πρωταγωνιστές γίνονται οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι, οι οποίοι είναι και οι αποδέκτες των αποφάσεων της εξουσίας (καλά τι ωραία γράφω σήμερα ε; Δεν χρησιμοποιώ άσχημες λέξεις, έκανα πρόλογο, σας οδηγώ γλυκά στο κυρίως θέμα και φυσικά δεν μακρυγορώ).

Από τότε πέρασαν 24 χρόνια. Στο διάστημα αυτό τα όσα έχουν συμβεί στην ελληνική τηλεόραση, οι άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν και πρωταγωνιστούν, η θεματολογία των εκπομπών, τα μπουγαδόνερα που πετάνε στα δελτία ειδήσεων «επιφανείς» εναντίον «έγκριτων και σοβαροφανών» κάνουν τον Αλμοδοβάρ να μοιάζει τόσο πληκτικός …

Δεν έχουν περάσει δα και τόσα χρόνια που ο Νίκος Ευαγγελάτος συνομιλούσε στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ με μια γυναικεία πλάτη που επισήμως μας συστήθηκε ως «μάνα ρέιβερ». Όλοι μας, ως τηλεθεατές έχουμε καθηλωθεί από πάθη, δράματα, έρωτες, δικαστικές διαμάχες, στιγμιαία λάθη, δολοφονίες, αυτοκτονίες, βαφτίσια, κηδείες, επικηδείους, διαθήκες, αποκληρώσεις, καταγγελίες, εγκυμοσύνες «κρυφές», κερατώματα, αμφισβητήσεις πατρότητας και τα «πάντα όλα» που συμβαίνουν σε κάθε «αγία ελληνική οικογένεια». Με την διαφορά ότι ένα κεράτωμα που κάνει ο Γιάννης στην Σούλα, αφορά τις ανταγωνίστριες και τις φίλες της Σούλας που πηγαίνουν να φτιάξουν «ρίζα» στο κομμωτήριο της γειτονιάς της Σούλας, ενώ οι λόγοι διαζυγίου της Ελένης Μενεγάκη και του Γιάννη Λάτσιου, δημιούργησαν στο τηλεοπτικό κοινό συγκηνισιακή φόρτιση αντίστοιχη της πυρηνικής καταστροφής που προέκυψε όταν ξέσπασε το Τσέρνομπιλ.

Φυσικά, οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν το τρισκατάρατο life style και οι οποίοι έχουν χρεωθεί ακόμη και την εξάπλωση του Έμπολα, από την πλειοψηφία των έγκριτων και σοβαρών γραβατοφορεμένων που συνήθως αναλύουν με περισπούδαστο ύφος τις πολιτικές ζυμώσεις, ενώ στο σπίτι τους βλέπουν τις ίδιες πορνοταινίες, μπορεί και σκληρότερες από εκείνες που παρακολουθεί ο Τάσος Θεοδωρόπουλος, οφείλουν να «φέρουν» στα «μαγαζιά» που δουλεύουν για «τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι» και μια σακκούλα παξιμάδια κέρασμα, αν «πάει καλά το ρεπορτάζ», ιστορίες που θα μαγνητίσουν τον τηλεθεατή.

Τις τελευταίες 15 μέρες, ένας δημοσιογράφος με αγγελικό πρόσωπο και αποδεδειγμένα εργάτης στο ρεπορτάζ, ένας συναγωνιστής, ο Βασίλης Τσατσάνης,αποτελεί για τις οικογένειες Φειδά-Ανδρίτσου και Γκέντζογλου-Ηλιάδη, ό,τι ο Μητσοτάκης κάποτε για τον Γιώργο Τράγκα

Η διαφορά Τράγκα-Τσατσάνη , είναι οτι ο πρώτος είχε στρατηγικό πλάνο, αντίστοιχο του στρατηγού Πάτον. Ο Τσατσάνης απλώς ήταν κωλόφαρδος.

Πηγαίνει στην μαμά της κυρίας Φειδά για να «καταγράψει» ευχές για τον επικείμενο γάμο της κόρης και η κυρία Παπαθανασίου μαζί με τον σύζυγό της Γιώργο Ορφανό, αποφασίζουν ότι ο Τσατσάνης είναι τόσο δικός τους άνθρωπος που «ξεμπουκώνουν» για την Σίσσυ, σαν χύτρες ταχύτητας που ο κατασκευαστής δεν τους χάρισε βαλβίδα αποσυμπίεσης. Η έκρηξη της μάνας, εφάμιλλη μονόλογου της Μήδειας, όχι απλά δεν δίνει ευχές στην κόρη της, αλλά είναι έτοιμη να κάψει ακόμη και τα ζυπουνάκια που φορούσε στην Σίσσυ όταν ήταν μωρό , μπροστά στην κάμερα…

Ο Τσατσάνης ψύχραιμος. Γιατί να μην είναι άλλωστε, τα ζυπουνάκια δεν ήταν δικά του. Ευτυχώς που ο Βασίλης, επειδή είναι έμπειρος δημοσιογράφος, δεν δημοσιοποίησε το υλικό που είχε καταγράψει στην κάμερα από το «ξέσπασμα» της μάνας και έδωσε «μια τζούρα» αγανάκτησης της ωραιοτάτης κυρίας Παπαθανασίου… Φυσικά από την στιγμή που υπογράφει το ρεπορτάζ ο Βασίλης Τσατσάνης, για την Σίσσυ Φειδά και τον σύζυγό της Γιώργο Ανδρίτσο, θεωρείται κάτι σαν τον Αραφάτ για το Ισραήλ (κάποτε). Αποτέλεσμα; Η Μύκονος, όπου και έγινε το μυστήριο του γάμου, θωρακίζεται σε βαθμό που κάθε άντρας που έτυχε να φοράει κίτρινο φούτερ την μέρα του γάμου του ζευγαριού (γιατί κίτρινο φούτερ φορούσε ο Βασίλης Τσατσάνης), να αναχαιτίζεται με κάθε τρόπο και να οδηγείται εκτός αιγιαλίτιδας ζώνης του νησιού…



Λίγες μέρες μετά και ενώ δεν έχει κατακαθίσει ο κουρνιαχτός της μάχης, το κίτρινο φούτερ του Βασίλη Τσατσάνη βρίσκεται απέναντι από μια γλυκύτατη μανούλα. Την μητέρα του Σάββα Γκεντζογλου, ο οποίος απέκτησε παιδάκι με την Αγγελική Ηλιάδη. Στην θέα του κίτρινου φούτερ, η μαμά Γκέντζογλου μιλάει για την νύφη της με την ίδια τρυφερότητα που μιλάει κάθε ελληνίδα μάνα αγοριού. Η ελληνίδα μάνα αγοριού, για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, βαθιά στην καρδιά της θεωρεί ότι κάθε υποψήφια νύφη είναι μια αναγκαστική σχεδόν κατάρα που θα την υποστεί με την δύναμη που δίνει η προσευχή και οι φιλενάδες της. Οι οποίες αλληλοπαρηγοριούνται την στιγμή που φτιάχνουν φανουρόπιτα, καθώς οι περισσότερες που γήτεψαν τ’ αγόρια μας, είναι ακατάλληλες, άπλυτες, ανοικοκύρευτες, άθεες, χοντρές, χωρίς βρακί στον ποπό τους, κομμουνίστριες, φρόκαλα… Αλλά επειδή η καρδιά μιας μάνας όλα τα μπορεί, παίρνουν  δύναμη απο τις γυναίκες της Πίνδου, που ανέβαζαν στις πλάτες τους πυρομαχικά για τους φαντάρους.

Αποτέλεσμα: Ήδη ο Βασίλης Τσατσάνης, μέντιουμ δεν είμαι, μια μάνα είμαι και εγώ αγοριού, είναι στο στόχαστρο δύο οικογενειών που για τον ένα ή άλλο λόγο, τα μέλη τους έχουν δώσει λίγο χρώμα με τις δραστηριότητές τους στην άθλια καθημερινότητά μας. Στην οποία, εκτός από τον ΕΝΦΙΑ, ήρθε να προστεθεί και ο ιός του Έμπολα. Ο Έμπολα έχει μάνα άραγε, για να την ψάξει ο Βασίλης Τσατσάνης;