Εντάξει άργησα λίγο αλλά πήρα μπρός. Άλλωστε κάλιο αργά παρά ποτέ. Πέρασε ένας μήνας που βγήκαμε live! Ένας μήνας με δεκάδες χιλιάδες αναγνώστες, με εκατοντάδες χιλιάδες pageviews, έτσι τα μετράμε στο internet. Και τελικά ο σκοπός μένει πάντα ένας. Να γράψεις το επόμενο κείμενο. Το επόμενο story, opinion ή δεν ξέρω και εγώ τι, και να δεις αν θα το διαβάσουνε περισσότεροι από το προηγούμενο.
Με τον Γιώργο και τον Φροίξο – εξαιρετικά παιδιά και οι δύο, παιδιά για σπίτι – περνάμε πολλές ωραίες μέρες εδώ στο Μαρούσι. Και νύχτες! Αλλά τα βράδια υπάρχει μια γκρίνια για την οποία μάλλον εγώ φταίω. Το έχει ζητήσει πολλές φορές ο Γιώργος.
Γιώργος: «Που είναι η βότκα ρε;»
Και σκάει και η απάντηση: «Όχι και ρε».
Εγώ φταίω που λέτε. Δεν έχω αγοράσει ακόμα αυτό το μπουκάλι -και το χυμό – που θα μας δώσει δύναμη και διαύγεια κάτι μεταμεσονύχτιες ώρες που ο πανικός μας έχει καταβάλει γιατί το βασικό κείμενο ακόμα ετοιμάζεται. Και αν δεν προλάβουμε; Θα προλάβουμε! Έτσι γίνεται. Πάντα. Γκρίνια, άγχος και μετά χαράς και ικανοποίηση γιατί το κεντρικό θέμα τα έχει όλα. Εξαιρετικό κείμενο, φωτό που σε καθηλώνει και τίτλο που σπάει κόκκαλα.
Και τώρα έρχεται το βασικό ερώτημα: «Και εμάς τι μας τα λες όλα αυτά».
Σας τα λέω για να καταλάβετε -όσο μπορείτε μέσα από το παραλήρημα μου- ποιος είμαι, και τι θα λέμε από εδώ. Στόχος (αστεία λέξη για την σημερινή κοινωνία) είναι μέσα από αυτή εδώ την στήλη να λέμε πράγματα περίεργα, παράξενα και παράδοξα που συναντάμε στο internet και όχι μόνο. Μικρές ιστορίες. Πολιτικές, κοινωνικές, και ότι άλλο μπορεί να κατεβάσει το κεφάλι μου.
Ντάξει! Είμαι σίγουρος ότι το μόνο που καταλάβατε είναι ότι ένας τύπος με το όνομα Νικόλας θα κάθεται και θα γράφει μια φορά την εβδομάδα κάτι τρελά για να κάθεστε εσείς να τα διαβάζεται. Ε ναι! Αυτό να κάνετε! Α! Και να τα μοιράζεστε με τους φίλους σας για να τα διαβάσουν ακόμα περισσότεροι!
Χαιρετίσματα για την ώρα, και μέχρι να ετοιμάσω τα πρώτα παράδοξα αυτής της καημένης της κοινωνίας και του διαδικτύου της….!
