Δημοσιογράφος από το 1994 στην «Ελευθεροτυπία» αλλά και σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, περιοδικά η Άννα Στεργίου, έχει κάνει ρεπορτάζ που αναδημοσιεύτηκαν σε όλο τον κόσμο και ξέρει να ψάχνει, να μεταδίδει και να επικοινωνεί τα θέματα της πάντα με ευαισθησία, ευγένεια, υγρασία ανθρωπιάς.
Σ’ αυτό το βιβλίο της, όλο σεβασμό και αγάπη, μας λέει την ιστορία ενός μεγάλου καλλιτέχνη, του Τάσου Χαλκιά του μέγα βιρτουόζου του κλαρίνου! Εκείνου που η ανάσα γίνονταν ψυχή στο πνευστό της χώρας αυτής που οι ορεινοί της όγκοι -και όχι μόνο- βουρκώνουν και ανασταίνονται απ τον ήχο του!
...Όταν παίζω κλαρίνο, παίζω με την καρδιά μου κι ονειρεύομαι και είναι στιγμές που επηρεάζομαι από την ατμόσφαιρα και από τον κόσμο που με ακούει και τότε τα δάχτυλά μου πάνω στο όργανο κινούνται μόνα τους και εντολές δίνει η ψυχή μου κι εγώ βρίσκομαι σε έναν κόσμο που δεν μπορώ να εξηγήσω, είναι μαγική στιγμή. Ε, τότε συγκινούμαι κι εγώ και κλαίω μέσα μου. (…) Το πάλκο είναι ιερό όπως το δικαστήριο. Όταν παίζεις ένα όργανο ή όταν τραγουδάς, επικοινωνείς με τα πιο ευαίσθητα και τα πιο δυνατά αισθήματα εκείνων που σε προσέχουν. Κι όσο πιο πολύ σε προσέχουν και καταλαβαίνουν τι παίζεις, τόσο κι εσύ δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό…
Τάσος Χαλκιάς.
Το απόσπασμα από τον σπουδαίο αυτό καλλιτέχνη, 20 χρόνια μετά τον θάνατο του, τον σπάνιο στην προσήλωση του και μοναδικό στο μεγαλείο του, δείχνει πως η Άννα Στεργίου του αποδίδει την αποτύπωση του στο χρόνο, στο βιβλίο, ως κάτι που εθνικά του χρωστούσαμε; την αναγνώριση της μεγάλης του προσφοράς!
Η Άννα, ηπειρώτισσα η ίδια έμαθε το κλαρίνο απ’ τους ήχους που αγαπούσε ο πατέρα της. Όπως και πολλοί από μας. Πώς να μην αναδευτεί σε νοερούς κυκλικούς η ψυχή σου λοιπόν, σε κάθε σελίδα; Και πώς να μη γίνει στεναγμός όλο πυρηνική ενεργεία όταν ακούς το cd που συνοδεύει την τόσο προσεγμένη και αξιόλογη έκδοση του τόσο αφοσιωμένου στα βιβλία του και σοφού από γνώσεις εκδότη Μιχάλη Σιδέρη;
