Noμίζω πως τη λένε Ναταλί Ρίαρ. Που τώρα αυτό για κανονικό όνομα δεν το έχεις. Τες πα, είναι μια φιλόδοξη κι εργατική κοπέλα, είμαι σίγουρος γι’ αυτό διότι διαφορετικά δεν θα έμπαινε στον κόπο να βγει ξεβράκωτη στα καλλιστεία της Κύπρου. Εμ να κουνιέται με το γοφό σπασμένο μία ώρα, εμ να απαντάει στις ερωτήσεις των κριτών για να δείξει ότι έχει εξυπνάδα.
Πρόβλημα άουτς. Γιατί αυτή τη φορά η κριτική επιτροπή ήθελε να δείξει προχώ. Κι αντί για κάτι ανώδυνο σαν ερώτηση τύπου «τι θα κάνατε για την παγκόσμια ειρήνη;» τη ρώτησαν για το AIDS. Που στην παγκόσμια ειρήνη η απάντηση είναι εύκολη: «Εύχομαι να μην πολεμάνε οι πόλεμοι γιατί ο πόλεμος φέρνει βία και όλοι πρέπει να ζούμε ευτυχισμένοι και να μην πολεμάμε ούτε καν τη γειτόνισσα που τινάζει τα χαλιά στο μπαλκόνι μας.»
Με το AIDS της ήρθε ένας μικρός στούφος που μπορεί μακροπρόθεσμα να μην της κάνει κακό, αλλά να γίνει και τηλεπαρουσιάστρια. «Αν κάποιος μου έλεγε πως είναι φορέας του AIDS καταρχάς θα του έλεγα συγχαρητήρια (σ.σ. τύπου προσλαμβάνεστε;) και ότι είναι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος. Και θα τον ενθάρρυνα να το ξανακάνει». Δεν χρειάζεται κούκλα μου, μια φορά αρκεί για να το κολλήσεις. Δεν ξέρω πόσες φορές και μαθήματα χρειάζεται για να ξεκολλήσεις το πώς μια δήλωση προκάτ αλληλεγγύης μπορεί να μετατραπεί σε ατάκα ταινίας του Αλμοντοβάρ.
Καλά να είσαι κορίτσι μου και φαρδυλέκανη να ‘χεις κι εύκολη γέννα. Αλλά το να σου κάνουν οι ηλίθιοι τουλάχιστον κατ’ αρχάς μια τέτοια ερώτηση την ώρα που είσαι πασαρέλα με τον κώλο έξω, είναι μια ανήθικη μαλακία της βλάχας. Από την άλλη για σένα τι να πω, τόσα ξέρεις τόσα νογάς. Πήγες να πεις κάτι καλό και τα έκανες πουτάνα. Με την έννοια του ότι δεν είμαι σίγουρος πόσοι φίλοι σου που μπορεί να έχουν AIDS κατουρήθηκαν από τη χαρά τους, με τη δήλωση σου.
Δεν είσαι υποχρεωμένη να ξέρεις να συντάξεις μια πρόταση με τρόπο που να γίνεται κατανοητός από όλους εμάς τους ταπεινούς. Εξ’ άλλου είναι προφανές ότι αν ήσουν ικανή δε θα συμμετείχες σε καλλιστεία εφ’ όσον ξεκάθαρα η φιλοδοξία σου δεν είναι είναι να γίνεις πρέσβειρα της UNESCO αλλά μοντέλο της εταιρείας παραδοσιακής κιλότας XESCO. Απλά το μόνο που σου εύχομαι (και απεύχομαι) είναι αν ποτέ σου συμβεί μια προσωπική τραγωδία, μη βγει κάποια άλλη να σου ευχηθεί «και στα δικά σου».
Η Ντίνα Καραμάνου με συμπληρώνει πιο ψύχραιμη από μένα:
“Εγώ πάλι κατάλαβα πως στον φορέα του AIDS θα έδινε συγχαρητήρια επειδή είχε το θάρρος να το πει, όχι επειδή είναι φορέας.Ίσως πάλι να κατάλαβα λάθος. Ίσως να έδωσα περισσότερη σημασία στην δυσκολία ενός νέου παιδιού να βάλει στη σειρά 6 λέξεις και λιγότερη στην άγνοιά της για το πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσει έναν οροθετικό. Έδωσα, όμως και σε άλλα πράγματα σημασία;Στη χυδαιότητα της διατύπωσης της ερώτησης: «Πληροφορείσαι ότι κάποιος γνωστός σου είναι φορέας του Aids, ποιά είναι η αντίδρασή σου σε αυτήν του την ανακοίνωση και ποια η δική σου στάση απέναντί του;»
Στη χυδαιότητα της απόφασης να ενταχθεί ένα τόσο σοβαρό θέμα σε μια τόσο… ελαφρή διαδικασία όπως είναι τα καλλιστεία.Στη χυδαιότητα των τηλεθεατών που, αφού χορτάσουν τα μάτια ψάρια, περιμένουν την ερώτηση προς τις διαγωνιζόμενες για να αποδείξουν στον εαυτό τους τη δική τους εξυπνάδα.
“Στη χυδαιότητα των σχολίων στο διαδίκτυο, από όλους εκείνους που μάλλον διάλειμμα από τη μελέτη του Προυστ έκαναν, περιμένοντας στα κυπριακά καλλιστεία να ακούσουν την εκλαϊκευμένη διατύπωση της πυρηνικής σχάσης και αγανάχτησαν από το «βούρλο» που τους μπήκε εμπόδιο στη διαδικασία αυτή.”
