Τόπος: Κέντρο Αθήνας-Σύνταγμα.

Εξαιρετικά «χτυπημένη» από πληρωμές που έκανα, με το παπούτσι να μου έχει «τσακίσει» τον παράμεσο του αριστερού ποδιού, ντυμένη παράλογα, (φοράω μπλουζάκι μακό, πουλόβερ από πάνω, καλοκαιρινό παντελόνι και κάλτσα με μπότα… Με χωμένη και μια ομπρέλα στην τσάντα, έτοιμη ν’ αντιμετωπίσω οποιοδήποτε καιρικό φαινόμενο… Μ’ έχουν τρομοκρατήσει αγάπες, οι πληροφορίες για «έκτακτα καιρικά φαινόμενα»), αγνοώ 9 κλήσεις στο κινητό, απαντώ σε μία με την ένδειξη «Κώστας-λογιστής». Τελειώνει η συνομιλία, βλέπω ένα ελεύθερο σκαμπό σε καφενέ της οδού Βουλής, σωριάζομαι!

Με βλέπει ένας ευγενέστατος νεαρός, με συμπονάει. Δίνει παραγγελία για καφέ. Τον ευχαριστώ. Μπροστά μου περνάει η Ελένη Λουκά! Το λαμβάνω ως οιωνό καταστροφικό. Έρχεται ο καφές. Με την πρώτη γουλιά νιώθω λίγο καλύτερα. Ο νεαρός με κοιτάζει με κατανόηση. Ξαναπερνάει η Ελένη Λουκά…

«Έχει ανάδρομο», μου απαντά, ο παντελώς άγνωστός μου νεαρός, ο οποίος μετά το τέλος κλήσης με τον λογιστή, συμπαρίσταται… Χωρίς να κάνει ερωτήσεις. Πόσο στ’ αλήθεια ένας απόλυτα άγνωστος άνθρωπος μπορεί να γίνει η παρηγοριά στο πόνο;  «Φεύγω», του λέω. «Καλό κουράγιο», μου λέει.

Σέρνομαι. Σταματάω ταξί για ν’ ανέβω στην δουλειά. Ρωτάω τον οδηγό αν μπορώ να καθίσω στο μπροστινό κάθισμα, για να καπνίσω (και να μην κάπνιζα θα το άρχιζα εκείνη την στιγμή).

Ο ταρίφας και τα χαρμόσυνα

«Δεν βλέπεις ότι στο κουτί γράφει ότι όποιος καπνίζει θα πεθάνει;», λέει κοιτάζοντάς με ενώ σκάει κι ένα πονηρό γελάκι. Σκέφτομαι ακαριαία ότι το σύμπαν θέλει να με «τελειώσει» μια Δευτέρα που ο μήνας έχει 6. Κάνω την κουφή, ρουφάω καπνό και υιοθετώ το ύφος νούμερο 39 (κάτι αντίστοιχο που η Ντίνα Κώνστα ανέδειξε στους Δύο Ξένους).

– «Το ξέρεις εσύ που είσαι δημοσιογράφος ότι ξεκινάει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος Παγκόσμιος Πόλεμος;»

– «Πλήρωνα λογαριασμούς και δεν άκουσα ειδήσεις», απαντάω.

– «Το 2016 ξεκινάει, για να ξέρεις».

Κοιτάζω την Κηφισίας και μοιάζει σαν να ζητάω βοήθεια από τα κτίρια που με προσπερνάνε σνομπάροντας την απόγνωσή μου…

Μέσα σε δέκα λεπτά μου έχει πει ότι:

Ο Τσίπρας θα γίνει πρωθυπουργός γιατί τον στηρίζει ο Ρότσιλντ και ότι ο Γ’ Παγκόσμιος θα ξεκινήσει όταν το ΝΑΤΟ θα εμποδίσει το Ισραήλ να συνεχίσει τους πολέμους. Αναρωτιέται (ναι, ναι αναρωτιέται…) πως και δεν τα ξέρω εγώ όλα αυτά για να του τα επιβεβαιώσω… Επειδή αρχίζω να νιώθω κλειστοφοβία, του λέω ότι με αυτά ασχολούνται σοβαροί άνθρωποι και ότι τελευταίως διευθύνω κατάσταση μιντιακή που έχει να κάνει μόνο με το κέντημα και τις παραδοσιακές συνταγές της πατρίδας μας…

Με κοιτάζει λίγο καχύποπτα. Δεν σχολιάζει, αλλά σε δευτερόλεπτα ξεσπάει εναντίον της Κατερίνας Ακριβοπούλου. Ιδέα δεν έχω γιατί και όχι δεν κάνω καμιά ερώτηση για να μάθω.

Η σιωπή μου καταλαγιάζει το ξέσπασμά του αλλά… Δεν μου τη χαρίζει!  Θέλει οπωσδήποτε να μάθει γιατί «έφυγαν» οι δύο Τάκηδες από τον Alpha και πήγαν στα Παραπολιτικά και κρεσεντάρει με το αν είμαι προετοιμασμένη για την πείνα που θα μας χτυπήσει.

Οι  σκέψεις μου κάνουν ένα τρελό σλάλομ. Ανάβω και άλλο τσιγάρο.

 «Θα πεθάνεις, μου λέει». Δεν το παλεύω αναγνώστες…

«Λίγο πριν δεν μου είπες ότι ξεκινάει ο τρίτος παγκόσμιος; Για έξι μήνες μπρος-πίσω  θα τα χαλάσουμε».

«Δεν μιλάς σωστά και με στεναχωρείς», απαντάει ο Παναγιώτης. Ευτυχώς έχουμε αποχαιρετίσει τον «φάρο» στο Ψυχικό και η Κηφισίας μοιάζει «ν’ ανοίγει». Θέλω να καπνίσω τέσσερα τσιγάρα μαζί. Η μπότα μ’ έχει χτυπήσει τόσο, που θέλω να ξεπαπουτσωθώ μέσα στο ταξί. Ποτέ παπούτσια δεν με έχουν κάνει τόσο τρελή από νεύρα.

Το τελικό χτύπημα

Πλησιάζοντας στα γραφεία μας στην οδό Φραγκοκλησιάς, νομίζω ότι μπαίνοντας θα βουτήξω στην αγκαλιά της Τσόλκα… Ο Παναγιώτης έχει όμως κέφια: «Αναρωτιέμαι», με ρωτάει «πως και δεν με ρώτησες από που τα ξέρω όλα αυτά».

«Δεν θέλω να μάθω, μου αρκεί που τα ξέρεις εσύ. Άλλωστε σύμφωνα με τις προβλέψεις σου το καντήλι μου αργοσβήνει», απαντάω.

«Ε άντε! Θα σου το πω γιατί είσαι ευγενικός άνθρωπος και δεν φέρνεις αντιρρήσεις, όπως τόσοι άλλοι που τους τα λέω». Αστραπιαία σκέφτομαι ότι θα πρέπει να βρω τους προηγούμενους επιβάτες να ιδρύσουμε γκρουπ στο φατσοβιβλίο με τίτλο «Εμείς που ξέρουμε πότε και από πού θα ξεκινήσει ο 3ος Παγκόσμιος να μαζευτούμε να κοτσάρουμε μια σέλφι με τον ταρίφα στο κέντρο».

«Λοιπόν, τα πάντα τα έχω βρει στις προφητείες του Κοσμά του Αιτωλού.»

«Έχει προβλέψει και τον δικό μου θάνατο;», ρωτάω.

«Τα πάντα έχει προβλέψει, διάβασε και θα το βρεις».

Βρήκα τον θάνατό μου σε μια διαδρομή Σύνταγμα-Μαρούσι. Πόσο πιο μπροστά είμαι από εσάς, γατάκια;