Αν και οι ορθάνοιχτες πόρτες γίνονται πολύ συχνά είσοδοι παγίδας, αν και ξέρω ότι τα σκουλήκια λατρεύουν τα χοντρά πτώματα, αν και πατρίδα του περιπλανώμενου είναι πάντα κάπου αλλού, καταλαβαίνω ότι μια εξοντωτική προσπάθεια του να παραμείνουμε αξιοπρεπείς, είναι που μας έχει καταντήσει  ανήμπορους να περιφερόμαστε με μια μόνιμη κόπωση και συμπιεσμένο θυμό.

Κάθε στιγμή που περνάει, συναντάω περισσότερο απελπισμένους και φοβισμένους ανθρώπους. Από την μια η κρίση , από την άλλη οι μετωπικές με το παράλογο. Μεγάλη η τύχη της χώρας να παρουσιάσει την εκδήλωση για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου, και όχι η Ελένη Λουκά. («Να σκέφτεσαι πάντα την επιλογή του χειρότερου» Λούθηρος)

Αποτέλεσμα όλης αυτής της ιλαροτραγωδίας που καλούμαστε να διαχειριστούμε, είναι το να εγκαταλείπουμε τους εαυτούς μας στην ήττα.

Ο καθένας προσχωρεί σ’ ένα κόμμα που είναι ο εαυτός του (η διαφήμιση της Air France διέδιδε: «Μέσα σε αυτό τον κυνικό κόσμο υπάρχει ένα τουλάχιστον πράγμα για το οποίο αξίζει ν’αγωνιστείτε με πάθος: Οι διακοπές σας).

Σκέφτομαι πολλές φορές ότι: Ο κόσμος, οι άνθρωποι, τα συστήματα δεν ένιωθαν ποτέ σιγουριά. Ακόμη και οι πλούσιοι, νιώθουν αβεβαιότητα τεράστια, οργανώνοντας το επόμενο πλάνο ανάπτυξης σε μια κατάσταση διαρκούς αμφιβολίας.

Το σύστημα μας εκπαιδεύει, μ’ ένα καταπληκτικό τρόπο, να ζούμε στον φόβο, στην ανασφάλεια, στον πόνο και αυτή η “πίστη” εξουσιάζει την ζωή μας. Όχι μόνο τώρα. Πάντα.

Ο μόνος τρόπος ν’ αντιμετωπίσουμε τον φόβο, την απαξίωση, την ανασφάλεια και την απειλή, είναι πιθανόν αν συνειδητοποιήσουμε ότι υπήρχε και υπάρχει ένας ψυχολογικός εκβιασμός οικουμενικής εμβέλειας που θέλει να κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι ποτέ δεν θα απαλλαγούν από τα βάσανα, τους φόβους και την ανασφάλεια. 

Θα κλείσω με μια παράγραφο από την ” Σχολή των Θεών”: «Η έλλειψη φόβου είναι ο πρωταρχικός νόμος του πολεμιστή. Ο φόβος σε κάνει να εξαρτάσαι από μια δουλειά και σε σπρώχνει να βρεις κρησφύγετο στην αρρώστια. Κάνε τον φόβο ευκαιρία. Ο άνθρωπος έχει μόνο δύο αισθήματα, το φόβο και την αγάπη. Ο φόβος είναι ο εσωτερικός θάνατος. Ήρωας είναι ένας άνθρωπος χωρίς φόβο, χωρίς εσωτερικούς θανάτους. Ήρωας είναι από την λέξη έρως, amore, amors, που σημαίνει α-θάνατος. Όποιος δεν έχει τον θάνατο μέσα του, δεν θα τον συναντήσει έξω».