Πλαστικές σακούλες τέρμα και επίσημα πλέον καθώς σχετική νομοθεσία που υπεγράφη χθες καθιστά τη χρήση τους παράνομη.
Πού συμβαίνει αυτό θα αναρωτιέστε και με το δίκιο σας βέβαια αφού οι πλαστικές σακούλες “φοριούνται” πολύ, χρόνια τώρα και πέρα από τις οργανώσεις προστασίας του περιβάλλοντος κανείς δεν φαίνεται να ενοχλείται ιδιαίτερα από την ύπαρξη αλλά και την…κατάχρησή τους.
Πλαστικές σακούλες στο σούπερ-μάρκετ, στο μανάβικο, στον κρεοπώλη, στα εμπορικά καταστήματα, στο σπίτι, να στοιβάζονται με το κιλό πάνω στους πάγκους με τα φρούτα, στα ντουλάπια, στο μπαλκόνι. Σακούλες σε όλες τις αποχρώσεις και μεγέθη για όλα τα γούστα. Ένας ολόκληρος κόσμος από σακούλες που αντί να μειωθούν, όλο και πολλαπλασιάζονται.
Ας επανέλθουμε όμως στο πού δίνεται ένα οριστικό τέλος στη χρήση τους που έχει πλέον πάρει διαστάσεις…επιδημίας.
Στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών, ο κυβερνήτης Έντμουντ Μπράουν πήρε το στυλό και υπέγραψε την κατάργησή τους και τη σταδιακή αντικατάστασή τους με επαναχρησιμοποιούμενες χάρτινες σακούλες. Έτσι απλά και ωραία. Και μακάρι να γινόταν κάτι αντίστοιχο και εδώ, δηλαδή. Εδώ που κυκλοφορούν μεν βιοδιασπώμενες σακούλες αλλά μάλλον αποδεικνύεται “άνθρακας ο θησαυρός” αφού διαλύονται αμέσως με ένα μόλις άγγιγμα πριν καν τις χρησιμοποιήσεις.
Εδώ που μπορεί μεν να υπάρχουν χαρτοσακούλες στη διάθεση των πελατών δίπλα ακριβώς στις πλαστικές αλλά όλοι μας λίγο-πολύ έχουμε την τάση να απλώνουμε το χέρι στις πλαστικές. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Ή μάλλον κάποιον;
Θέμα συνήθειας, παιδείας, γενικότερης κουλτούρας, τάσης να επιλέγουμε πάντα-μα πάντα όμως-την εύκολη λύση γιατί: “δε βαριέσαι, μία ακόμη πλαστική σακούλα τι θα πειράξει;” Ή το γνωστό “Από εμένα θα εξαρτηθεί η προστασία του περιβάλλοντος, η εικόνα των δρόμων, της πόλης, του πλανήτη;” Και όλοι οι υπόλοιποι γνωστοί και χιλιοειπωμένοι ωχαδερφισμοί.
“Πρόκειται για ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Μειώνει τη διακίνηση πλαστικών που ρυπαίνουν τις παραλίες μας, τα πάρκα, ακόμα και τον απέραντο ωκεανό”, αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο Μπράουν σχετικά με το εν λόγω θέμα της κατάργησης των πλαστικών σακουλών.
Τι να πει και στην Ελλάδα αυτός ο έρμος ο…πελαργός που “μάλλιασε η γλώσσα του” να προτρέπει όλους μας: “Όχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές;” Μάλλον ισχύει και σε αυτή την περίπτωση το “Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”.
Να συμπληρώσουμε επίσης, ένα επιπλέον στοιχείο έτσι για να καταγραφεί στα…πρακτικά.
Ο νέος αυτός νόμος στις ΗΠΑ, προβλέπει επίσης τη χορήγηση 2 εκατομμυρίων δολαρίων σε δάνεια προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αντικαταστήσουν τις πλαστικές σακούλες με επαναχρησιμοποιούμενες, χάρτινες τσάντες.
Εντάξει, ας μην είμαστε τόσο…απαιτητικοί για να ισχύσει κι εδώ κάτι τέτοιο και άμεσα μάλιστα.
Ωστόσο, μπορούμε να ξεκινήσουμε να κινούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση από μικρά βήματα, όπως για παράδειγμα να απλώνουμε το χέρι στις χάρτινες σακούλες για να βάλουμε τα κρεμμύδια, τα λεμόνια και τα ακτινίδια, στο τμήμα με τα λαχανικά στο σούπερ-μάρκετ.
Ή ακόμη και να αποφεύγουμε να μεταφέρουμε τον καθημερινό μας καφέ επίσης σε πλαστική σακούλα, όπως καλή ώρα η…γράφουσα!
