Μεγαλώνοντας με την Χαρούλα Πεπονάκη!

Μεσημέρι. Είπα να σταματήσω την σκληρή και κοπιαστική δουλειά (ξέρω οι φίλοι μου θα με χλευάσουν) για να συζητήσουμε κανένα θέμα για την επόμενη μέρα. Από την διπλανή αίθουσα η τηλεόραση είχε μείνει ανοιχτή. Άκουσα μια γνώριμη φωνή να τσακώνεται…

Δεν ήταν άλλη από την Χαρούλα Πεπονάκη.

Έλα που δεν θυμάστε ποιά είναι. Όλοι έχουμε δει το «Ρετιρέ» πάνω από 347 φορές. Και όμως στο MEGA δεν έχουν βαρεθεί ακόμα. Για 1734 φορά το παίζουν σε επανάληψη. Ακόμα και σήμερα!

Ανατρίχιασα. Μπορώ πολύ εύκολα να θυμηθώ 5 χαρακτηριστικές στιγμές στην μικρή -χρονικά πάντα- ζωή μου που το «Ρετιρέ» και η Χαρούλα Πεπονάκη αποτέλεσαν την μεσημεριανή παρέα μου.

Στο δημοτικό τρώγοντας πατάτες τηγανιτές της γιαγιάς μου

Μικρός πιτσιρικάς και εγώ, μόλις τελείωνα το σχολείο πήγαινα στην γιαγιά μου. Οι γονείς βλέπεις δουλευταράδες. Η γιαγιά με κακόμαθε και έτσι πολλά ήταν τα μεσημέρια που η πατάτα τηγανιτή με τυρί και ψωμί αποτελούσε το απόλυτο menu. Και συντροφιά μου η απόλυτη γυναίκα. Χαρούλα Πεπονάκη. Εντάξει δεν καταλάβαινα και πολλά είναι η αλήθεια αλλά γέλαγα.

Στο γυμνάσιο παρέα με τα φασολάκια της μαμάς

Τα χρόνια πέρασαν το δημοτικό έγινε γυμνάσιο, οι πατάτες τηγανιτές έγιναν τα φασολάκια και οι φακές της μαμάς – πήρε σύνταξη βλέπεις. Ένα πράγμα δεν άλλαξε μετά από τόσο καιρό. Η μεσημεριανή μου παρέα. Εξακολούθησε να είναι η Χαρούλα Πεπονάκη. Το «Ρετιρέ» ήταν ακόμα εκεί μετά από 10 χρόνια. Τώρα η αλήθεια είναι ότι καταλάβαινα ακόμα πιο πολλά και τα «αστεία» είχαν πιο πολύ νόημα

Στο λύκειο κάπου μεταξύ σχολείου, διαβάσματος και εξετάσεων

Η αλήθεια είναι ότι πηγαίνοντας στο λύκειο και περνώντας τα χρόνια πίστευα (καλά τώρα το σκέφτηκα αυτό) ότι το «Ρετιρε» δεν θα συνέχιζε. Πολύ μεγάλο λάθος. Ήταν σταθερή αξία. Για τρίτη περίοδο της ζωής μου θα μου κρατούσε συντροφιά λίγο πριν ξεκινήσει ο Γολγοθάς των Πανελληνίων και πριν τρέξω για τα φροντιστήρια μου. Να σας πω και μια αλήθεια; Έκανα αρκετές κοπάνες από τα μαθήματα του φροντιστηρίου για να μην χάσω το τέλος του επεισοδίου.

Στο πανεπιστήμιο λίγο πριν την εξεταστική

Τα κατάφερα βέβαια παρά τις κοπάνες και πήγα στο Πανεπιστήμιο. Πλέον 15 χρόνια μετά την πρώτη προβολή του συνέχιζε να είναι η «εύκολη» λύση για το μεγάλο κανάλι. Είχα εξεταστική και ήξερα ότι πρέπει να διαβάσω, μιας και δεν ήμουν fan της παρακολούθησης. Τι φταίω εγώ όμως που πάλι από την τηλεόραση του σαλονιού μου άκουσα την «γλυκιά» φωνή της Χαρούλας. Ε, αυτό ήταν. Τα βιβλία έκλεισαν, το διάβασμα πήγε περίπατο. Το μάθημα το πέρασα, αυτό όμως που δεν φάνηκε να περνάει είναι το κόλλημα που έχουμε όλοι με το «Ρετιρέ» – την ίδια εμπειρία έχουν και άλλοι συμφοιτητές.

Στο γραφείο κάνοντας διάλειμμα

Εντάξει σοβαρεύτηκα, φτιάξαμε το provocateur.gr και στο γραφείο η δουλειά είναι πάνω απ’ όλα. Όλα; Όχι βέβαια! Από την ανοιχτή τηλεόραση στην αίθουσα σύνταξης του newpost.gr άκουσα την φωνή να με καλεί. Η Χαρούλα, πλακώθηκε με τον Φοίβο, στην μέση μπήκε η Χριστίνα και ο πανικός συνεχίζεται.

Το Ρετιρέ παραμένει στην καρδιά μας και αποτελεί ένα κόλημα που δεν ξεχναμε με τίποτα. Μας έχει μεγαλώσει κυριολεκτικά και το περίεργο είναι ότι όσο και αν μεγαλώσουμε εξακολουθεί να μας αρέσει και να μην το βαριόμαστε