Έξι νέοι χορεύουν στα έρημα σοκάκια της Τεχεράνης, στην ταράτσα, στο δωμάτιό τους, στη βεράντα του σπιτιού υπό τη μουσική υπόκρουση του τραγουδιού “Happy”, του Αμερικανού μουσικοσυνθέτη, Φαρέλ Ουίλιαμς.
Ένα τραγούδι, στο ρυθμό του οποίου όλοι μας πιάσαμε τον εαυτό μας να λικνίζεται κατά τη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού. Ένα τραγούδι που για όσο τουλάχιστον διαρκεί, καταφέρνει να μας μεταδώσει το αισιόδοξο μήνυμά του.
“Happy”, ο τίτλος του τραγουδιού, που σημαίνει ευτυχία. Για όλους μας. Όντως, όμως για όλους μας;
Ιράν, 2014.
Οι νέοι που χορεύουν διαδίδοντας παντού την ευτυχία, είναι οι πρωταγωνιστές του βίντεο που γυρίστηκε στη χώρα αυτή της Μέσης Ανατολής, στη Νοτιοδυτική Ασία και προκάλεσε τη σύλληψή τους, τον περασμένο Μάιο με την κατηγορία της “προσβολής των αξιών της Ισλαμικής Δημοκρατίας”.
Οι τρεις κοπέλες χορεύουν χωρίς να φορούν μαντίλες και τολμούν να δείχνουν ευτυχισμένες σε μια χώρα που όπως φαίνεται απέχει μακράν από την αναγνώριση του δικαιώματος του ανθρώπου στην ευτυχία και στη διεκδίκησή της.
91 ραβδισμοί.
91 φορές εκδήλωση της βίας στο σώμα νεαρών ανθρώπων επειδή υπέπεσαν στο…μέγα αμάρτημα να εκδηλώσουν δημόσια την ανάγκη τους για ευτυχία. Για γέλιο. Για δικαίωμα στο όνειρο. Στην ανεμελιά. Στην πολύχρωμη όψη της ζωής.
Εκεί που οι άνθρωποι δεν λύνουν τις διαφορές τους με ραβδισμούς και σίγουρα δεν ορμούν να κατασπαράξουν όσους παρά τα όσα συμβαίνουν, έχουν ακόμη τη δύναμη, το κουράγιο και τη διάθεση να χαρούν.
91 ραβδισμοί και ένα χρόνος φυλάκισης με αναστολή, η ποινή που επιβλήθηκε αρχικά, μετά την καταβολή όμως χρηματικής εγγύησης και τη δημόσια απολογία των εν λόγω νέων και της σκηνοθέτιδας του συγκεκριμένου βίντεο, αφέθηκαν ελεύθεροι.
Ό,τι άλλο να προσθέσουμε θα είναι περιττό καθώς αυτά που δήλωσαν, τόσο ο μεταρρυθμιστής πρόεδρος Χασάν Ρουχανί, όσο και η Διεθνής Αμνηστία, σε Twitter και στα πλαίσια επίσημης ανακοίνωσης αντίστοιχα, τα λένε όλα.
“Η ευτυχία είναι δικαίωμα του λαού μας. Δεν πρέπει να είμαστε υπερβολικά αυστηροί με συμπεριφορές που πηγάζουν από την ευτυχία” και “Με τέτοιες ποινές, ο παραλογισμός συναντά την αδικία”.
2014 και από ό,τι φαίνεται, το “Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος”, καλά κρατεί.
Στο Ιράν φανερά και στη Δύση κρυμμένο μέσα στις λέξεις, στις στάσεις, στις συμπεριφορές…
Παρακολουθήστε παρακάτω το…αμαρτωλό βίντεο:
