15 Σεπτεμβρίου 1935. Δεν έχει σημασία, αν ήταν απλές γραμμούλες, σύμβολα όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών. Ήταν το σημάδι του Δία, σύμβολο σε Ινδιάνους της Αμερικής, των Ινδουϊστών, των Βουδισμού και του Ζαϊνισμού.

Γραμμούλες απλές, μαίανδροι μπλεγμένοι, σαν ρόδα που γυρνά, σαν μπερδεμένο κύμα. Αθώα γεωμετρία, στολιδάκια στην Αρχαία Ελλάδα, στον πολιτισμό των Περσών, στους Βίκινγκ… Γραμμούλες, λέω, για στολίδια, σε βάσεις αγαλμάτων, σε τοίχους σπηλαίων, στην είσοδο ναών, σπιτιών, χώρων να μαζεύονται οι άνθρωποι. Να ζουν ζωές, να γιορτάζουν, να λατρεύουν, να παρηγορούνται… Και στον 20ο αιώνα, να μισούν… Σαν σήμερα, το 1935, οι απλές γραμμούλες έγιναν η σβάστικα των Ναζί, σύμβολο των κτηνωδίας, θηριώδους παραλογισμού, θανάτου, μίσους, φονικού, ομαδικής παράνοιας του ανθρωπινού είδους που αφήνονταν στην σκοτεινιά των σπηλαίων μέσα του. Ήταν 15 Σεπτεμβρίου, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ, ο φτιαγμένος από ημιμάθεια, περιθώριο, φθόνο και κακία, ύψωσε τις μαύρες σβάστικες σε μαύρο κύκλο και κόκκινο φόντο. Ο Αντίχριστος φοράει τις στρατιωτικές του μπότες. Η έβδομη σφραγίδα σπάει. Το κακό εξαπολύεται στον κόσμο σαν Κτήνος… Αίμα…

Και να σκεφτείς πως όταν εκείνος, ο άτυχος Γερμανός μπακάλης, ο Ερρίκος Σλίμαν που του έκατσε η καλή τύχη μιας πλήρους καταστροφής και ενός ναυάγιου στην Κύπρο, για να μορφωθεί και να κάνει τις αρχαιολογικές ανασκαφές στην αρχαίας Τροίας, βρήκε την σβάστικα στον χώρο και το συνέδεσε με τις αρχαίες μεταναστεύσεις των Πρώτο-Ινδο-Ευρωπαίων. Και είναι εκείνος που θεώρησε το σύμβολο ίδιο με εκείνα που βρέθηκαν στα αρχαία δοχεία στη Γερμανία. Είναι ένα «σημαντικό θρησκευτικό σύμβολο των μακρινών προγόνων μας» είπε στα κουτουρού και σύνδεσε εντελώς παράλογα τη σβάστικα με τους Γερμανικούς, Ελληνικούς και Ινδό-Ιρανούς πολιτισμούς.

Ήταν η άρια ανωτερότητα σε ένα σχήμα! Βρε δε πα, να λέγανε πως οι ασιάτες, οι Ινδιάνοι της Βορείας Αμερικής, λογιών λαοί έπαιζαν με το σχήμα; Όχι! Η ανθρωπότητα ήταν έτοιμη να σαγηνευτεί απ το ποντικίσιο βλέμμα του Χίτλερ και να πιστέψει στην καθαρότητα της, στην σπουδαιότητα της, στην ηγεμονική διαφορά της, στην ανωτερότητα της, μέσα από τη μαγεία  της σβάστικας.

Τον ίδιο Σεπτέμβρη του 1935, τις ίδιες μέρες, ο Αδόλφος Χίτλερ, δαιμονικός μεταδοτικά για να μεταμορφώσει σε κόλαση όλον τον κόσμο και να τον βυθίσει σε ένα πόλεμο από άκρη σε άκρη του, αποφασίζει πως η Εβραϊκή φυλή δεν ανήκει στον ανθρώπινο είδος, αλλά είναι… υπάνθρωποι!  

Αυτό το αποφάσισαν οι χασάπηδες του Βερολίνου, οι παράφρονες των στρατοπέδων συγκέντρωσης, στο Άουσβιτς, στην Τρεμπλίνκα, στο Ματχάουζεν, στην ναρκισσιστική πόζα των σαδομαζοχιστικών στολών των Ες Ες, της Γκεστάπο, της Βερμαχτ, στους θαλάμους αέριων, στα κενοτάφια σκελετωμένων πτωμάτων, στα σκοτωμένα παιδιά, στην παρέλαση της πιο φρικτής στιγμής της ανθρωπότητας. Στη κολλητική τρέλα…