Πρώτον, μισό λεπτό να φάω το καπέλο μου που λέει κι ο Τζων Ρόμπαξ. Εγώ ήμουν που έγραφα ότι τους έχουμε τους Σέρβους με δέκα πόντους και οφείλω να ομολογήσω ότι η πρόβλεψη μου δεν ήταν απολύτως επιτυχής. Σημείωσα επίσης ότι ο Τεόντοσιτς θα προσπαθούσε να το κάνει μπουρδέλο το ματσάκι κι αυτός έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της ζωής του. Προς γνώση και συμμόρφωση, κύριε Χρήστο.
Πάμε παρακάτω.
Νούμερο ένα, ο Τζόρτζεβιτς και οι σύμβουλοι του κατάλαβαν πολύ καλά ότι αν η ελληνική ομάδα δεν τρέξει θα σκοντάψει. Κόψανε λοιπόν το ρυθμό και τη φέρανε τη συνάντηση στα μέτρα τους.
Νούμερο δύο, ο Καλάθης τα είδε όλα τόσο με τις άμυνες των Σέρβων όσο και με αντίπαλο τον Τεόντοσιτς. Έκανε το χειρότερο του παιχνίδι κι αν έχει μυαλό θα το ξαναδεί και θα πάρει μαθήματα.
Νούμερο τρία, έχουμε δύο από τα καλύτερα τριάρια του τουρνουά (Παπανικολάου, Αντετοκούμπο) και παίξανε και τα δυο σαν σχολιαρόπαιδα. Ο πρώτος μάλιστα, έκανε εν γένει κακό τουρνουά.
Νούμερο τέσσερα, αυτό που είπε ο σπήκερ ότι οι Σέρβοι παίξανε πολύ σκληρά γι’ αυτό κέρδισαν (υπονοώντας ότι η διαιτησία έκλεισε τα μάτια…) δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Νούμερο πέντε, όποιος πει κακή κουβέντα για τον Μπουρούση θα τον φάω. Αλλά στο συγκεκριμένο ματς φάνηκε ποσό έλειψε ο Κουφός. Χωρίς σοβαρό αναπληρωματικό, ξεπατώθηκε ο δόλιος ο Γιάννης να παίζει ξύλο με αντιπάλους πανευρωπαϊκού επίπεδου.
Από εκεί και πέρα, μερικές φορές πρέπει να έχεις και ρέντα. Παίξαμε άμυνα, προσπαθήσαμε, κυνηγήσαμε, μπήκαν τα σερβικά σουτ -ενίοτε κι από τα οκτώ μετρά! Παλιοζωή, παλιόκοσμε και συνεχίζουμε. Ας μην μηδενίσουμε τη δουλειά των παιδιών και του Κατσικάρη κι ας μην ξεχνάμε κάτι ξεγυρισμένες φάπες (βλέπε Νιγηρία) του πρόσφατου παρελθόντος…
