Υπάρχουν λίγα πράγματα στη ζωή, τα οποία οδηγούν κάποιον και ιδίως μια γυναίκα στο να αισθανθεί τόση απόγνωση, θυμό, θλίψη, τέλμα.
Ένα από αυτά είναι οι επιθέσεις με οξύ, οι οποίες έχουν ως αποδέκτη εκείνη αφήνοντάς την με παραμορφωμένο πρόσωπο για όλη την υπόλοιπη ζωή της.
Επιθέσεις, πίσω από τις οποίες κρύβονται συνήθως κίνητρα που εμπλέκονται με το στοιχείο του πάθους, της εμμονής, της υπέρμετρης κτητικότητας, της ζήλιας, του πληγωμένου εγωισμού που πηγάζει από την απόρριψη, της απόλυτης εξάρτησης από έναν άνθρωπο, τον οποίο αδυνατείς να έχεις στη ζωή σου και άρα η απόλυτη αγάπη μετατρέπεται στο απόλυτο μίσος.
Εκείνο όμως που διεγείρει ακόμη περισσότερο το αίσθημα της φρίκης που νιώθει κανείς μπροστά σε τέτοια περιστατικά, είναι το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές οι δράστες ξεφεύγουν ατιμώρητοι, χωρίς καν να εκτίσουν κάποια στοιχειώδη έστω ποινή.
Και οι γυναίκες αυτές μένουν πίσω παραμορφωμένες. Στο σώμα, αλλά κυρίως στην ψυχή.
Με αφορμή το εν λόγω φαινόμενο διοργανώθηκε πρόσφατα μια πρωτοποριακή φωτογράφιση μόδας στο Νέο Δελχί από πέντε νέες γυναίκες που στο παρελθόν υπήρξαν και οι ίδιες θύματα επιθέσεων με οξύ ζώντας σήμερα με πρόσωπα παραμορφωμένα, που δεν διστάζουν ωστόσο, να αποκαλύψουν στο φακό.
Η Ινδία είναι μια χώρα, όπου οι επιθέσεις με οξύ αποτελούν ένα συχνό φαινόμενο και μάλιστα ακόμη και στην περίπτωση ασήμαντων καθημερινών περιστατικών και παρ’όλο που το Ανώτατο Δικαστήριο προσπάθησε το 2013 με νέους νόμους να περιορίσει την πώληση του προϊόντος, οι προσπάθειες δυστυχώς ναυάγησαν, όπως δηλώνει ο Alok Dixit, ιδρυτής της οργάνωσης “Σταματήστε τις επιθέσεις με οξύ”, η οποία διατηρεί και προσωπική σελίδα στο Facebook.
Προσθέτει, επίσης ότι σύμφωνα με σχετικά στοιχεία, από τον Ιανουάριο του 2013 μέχρι σήμερα, έχουν αναφερθεί στην Ινδία περισσότερες από 200 περιπτώσεις επιθέσεων με οξύ, ωστόσο εκτιμά ότι ο αριθμός είναι κατά πολύ υψηλότερος και ότι αρκετά περιστατικά αποσιωπούνται εξαιτίας προκαταλήψεων, ταμπού και φόβου.
Και όλα αυτά εν έτει 2014…
Το ακόλουθο φωτογραφικό αφιέρωμα “μιλάει” από μόνο του και λέει πολλά.
Ανθρωπότητα ώρα μηδέν…
