Ποιος είμαι εγώ, ένας λαϊκιστής που δεν κατανοώ τους σωτήρες, για να αμφισβητώ τη Μέρκελ και τις μαριονέτες της σε ολόκληρη την Ευρώπη και κυρίως την οικονομική ορθοδοξία των διδαχών Της; Πιστεύω, όμως, πως ειδικά μία απ’ αυτές έχει κάνει μεγάλη ζημιά. Δεν λέω για τη λιτότητα-σφαγή- χωρίς έλεος, επιπίπτει επί… αδίκους. Λέω για το προσόν που πρέπει πλέον να έχουν κυβερνώντες και λαοί και να πιστεύουν στο «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» που όπως φαίνεται έχει τις χειρότερες επιπτώσεις για τις χώρες αλλά και την Ευρώπη.
Οι Γερμανοί αποδεικνύουν ότι εκτός από μηχανές (οικιακές συσκευές, αυτοκίνητα κλπ) κατασκευάζουν, πλέον, και τις καλύτερες μαριονέτες. Ξεκίνησαν από τις κυβερνήσεις του νότου, είχαμε το εξευτελισμό της Γαλλίας και ακολουθούν οι λαοί…
Σίγουρα είναι μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, αλλά το πήραν και οι κυβερνώντες για άλλοθι! Κόλλησαν και οι λαοί και το ρίχνουν στη μακαριότητα πριν την τελική σφαγή…
Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση, η Ελλάδα πέρασε και δυσκολότερα. Είναι που διαλυθήκαμε και σαν κοινωνία κι απογίναμε αποικία, τρίτος κόσμος.
Σταθερές αξίες η κουτοπονηριά του πολιτικού συστήματος και η χαζομάρα του λαού!
Η χαζομάρα, αγαπητοί, κυρίως αυτή. Μας πούλησαν, λοιπόν, φούμαρα ότι διώχνουν την Τρόικα. Αλλά τελικά η αλήθεια είναι η μεταφορά της έδρας της δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσης με την τρόικα στο Παρίσι. Αλλά αυτό μόνο επιτυχία δεν το λες.
Η επιλογή της κυβέρνησης να μεταφέρει εκτός της Ελλάδας τις διαπραγματεύσεις είναι άστοχη καθώς δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος. Ότι και να γίνει στο Παρίσι την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου και την πρώτη του Οκτωβρίου θα γίνει αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από την τρόικα στην Αθήνα!
Σε αυτήν την αξιολόγηση θα κλείσουν με όλες τις λεπτομέρειες οι υπάρχουσες μνημονιακές υποχρεώσεις και εκκρεμότητες όπως είναι το ασφαλιστικό και τα εργασιακά ενώ θα συμφωνηθεί το ύψος του δημοσιονομικού κενού. Και θα ανοίξει φυσικά νέο κεφάλαιο θυσιών του ελληνικού λαού.
Επομένως ποιος ο λόγος να πάρουμε Παριζιάνικο…αέρα;
Αφήστε που επικοινωνιακά θα εμφανίσει το μισό Υπουργικό Συμβούλιο σαν εξόριστη κυβέρνηση και ως περιοδεύοντας θίασος να προσέρχεται σε ξενοδοχείο ακολουθούμενο από κάμερες και δημοσιογράφους. Ατιμωτικό τελετουργικό για κυρίαρχη χώρα που μεταφέρει την ντροπή της στο εξωτερικό.
Στο σκέλος της διαπραγμάτευσης, το τριήμερο των Παρισίων δεν πρόκειται να δώσει τίποτα καινούριο παρά την κυβερνητική προπαγάνδα για υποκατάσταση του Μνημονίου από εθνικό αναπτυξιακό πρόγραμμα, αλλά και τα πολιτικά νταηλίκια «διώξαμε την τρόικα».
Για το περιεχόμενο αυτής της συνάντησης δεν έχει ενημερωθεί η βουλή, οι δημοσιογράφοι αλλά και η κοινή γνώμη. Επίσημη ενημέρωση δεν έχουμε… Εκτός αν διακαής πόθος των μελών της κυβέρνησης είναι μια επίσκεψη στο… Moulin Rouge!
Για να αφήσουμε, λοιπόν τη χαζομάρα, βλέπουμε δεν βλέπουμε την τρόικα, το λένε δεν το λένε μνημόνιο, οι Γερμανοί δεν κάνουν καμία σκέψη αποχώρησης, καθώς έχουν βάλει για τα καλά πόδι στην Ελλάδα. Όλοι οι σχεδιασμοί τους για την χώρα δείχνουν ότι επιθυμούν για τα επόμενα πολλά χρόνια να την έχουν υπό τον σταθερό έλεγχο και την καθοδήγησή τους. Όχι φυσικά για να την ανάπτυξη της αλλά και γιατί έχουν πολλά να κερδίσουν από την Ελλάδα ως -νέου τύπου- αποικία. Βασικό εργαλείο της νεοαποικιακής αυτής πολιτικής είναι η «Ελληνογερμανική Συνέλευση» (DGV) επικεφαλής της οποίας είναι σταθερά ο εντεταλμένος της γερμανίδας καγκελαρίου, Χανς Γιοακίμ Φούχτελ, ενώ βασικός συνομιλητής του από την ελληνική πλευρά είναι ο εκάστοτε υπουργός Εσωτερικών. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο Φούχτελ συνομιλεί με όλη την κυβέρνηση και την τοπική αυτοδιοίκηση.
Την ώρα που η κυβέρνηση προπαγανδίζει ότι ετοιμάζεται να δώσει μάχη στην Πόλη του Φωτός, η Γερμανίδα καγκελάριος δείχνει ότι δεν πρόκειται να κάνει βήμα πίσω από το δόγμα της λιτότητας.
Η Άνγκελα Μέρκελ μόνο με καλό μάτι δεν είδε τη «συμμαχία» του Γάλλου προέδρου, Φρανσουά Ολάντ με τον Ιταλό πρωθυπουργό, Ματέο Ρέντσι ώστε να συμφωνήσουν στη χάραξη μιας κοινής στρατηγικής πριν από την Σύνοδο Κορυφής της 30ής Αυγούστου.
Αυτά, όμως πριν, γιατί τους πρόλαβε και έκανε αυτό που γνωρίζει πολύ καλά όπως όταν έδιωξε κλωτσιδόν τον Παπανδρέου…
Η κυβέρνηση Ολάντ ήταν το νέο θύμα της πολιτικής της ηγεμονίας και της λιτότητας.
Το ερώτημα που τίθεται είναι ποια θα είναι η τύχη της ελληνικής κυβέρνησης που ονειρεύεται και υπόσχεται μια οικονομική στροφή με φοροελαφρύνσεις και αναπτυξιακή λογική;
Με βάση όσα έχουν συμβεί όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, κυρίως του ευρωπαϊκού Νότου, η απάντηση στο ερώτημα είναι αυτονόητη.
Η μνημονιακή πολιτική αποδεικνύεται θηλιά για τους λαούς της Ευρώπης και τις κυβερνήσεις στα χέρια της Μέρκελ που συγκροτεί μέτωπο υπέρ της λιτότητας, δηλαδή υπέρ μιας πολιτικής που κρίθηκε πρόσφατα ατελέσφορη ακόμη και από τους οικονομολόγους που έχουν τιμηθεί με το Νομπέλ Οικονομίας.
Η μάχη με κυβερνήσεις μαριονέτες και λαούς «πτωχούς τω πνεύματι» είναι χαμένη.
Μετά το ξεδόντιασμα του νότου και οι Γάλλοι εμφανίζονται αδύναμοι… Για να δούμε αν στο τέλος θα κερδίσουν και πάλι οι Γερμανοί!
