Ο Εμμανουήλ Ροΐδης γεννήθηκε το 1836 στην Ερμουπόλη της Σύρου και πέθανε το 1904 στην Αθήνα.
Θεωρείται ένας από τους πιο πνευματώδεις συγγραφείς που παρουσιάστηκαν στα ελληνικά γράμματα, ενώ το έργο του καλύπτει πολλά διαφορετικά είδη, όπως το μυθιστόρημα, το διήγημα, τις κριτικές μελέτες, κείμενα πολιτικού περιεχομένου, μεταφράσεις και χρονογραφήματα.
Παρότι έζησε το 19ο αιώνα, έκανε διάφορα σχόλια για την πολιτική ζωή, τα οποία άνετα στέκονται και στο σημερινό πολιτικό περιβάλλον.
Μερικά από τα αποφθεγματικού χαρακτήρα πολιτικά σχόλια, τα οποία είναι γραμμένα στην καθαρεύουσα, είναι τα εξής:
“Εις νόμος απαιτείται εις αυτήν τη χώραν, ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων”.
“Άνευ παραβιάσεως του Συντάγματος αδύνατον είναι να ζήση κυβέρνησις επί μίαν ημέραν“.
“Κατά τον πολύ Μοντέσκιον (εννοεί τον Μοντεσκιέ) έκαστος υπουργός λαμβάνων την εξουσίαν φροντίζει:
κατά μεν το πρώτον έτος περί εαυτού
κατά δε το δεύτερον περί της επαρχίας του
και έπειτα, τέλος πάντων, περί του έθνους εν γένειΟυδόλως, λοιπόν πρέπει να δυσανασχετώμεν κατά των ημετέρων πολιτικών, αν δεν προφθάνωσι να πράξωσι το παραμικρόν υπέρ του τόπου, αφού ουδέ τας ιδίας των υποθέσεις αφίνομεν αυτοίς καιρόν να τελειώσωσιν”.
“Ως οι Ινδοί εις φυλάς, ούτω και οι Έλληνες διαιρούνται εις τρεις κατηγορίας:
– εις συμπολιτευομένους, ήτοι έχοντας κοχλιάριον να βυθίζωσι εις την χύτραν του προύπολογισμού.
– εις αντιπολιτευομένους, ήτοι μη έχοντας κοχλιάριον και ζητούντας παντί τρόπω να λάβωσιν τοιούτον.
– εις εργαζομένους, ήτοι ούτε έχοντας κοχλιάριον ούτε ζητούντας, αλλ’ επιφορτισμένους να γεμίζωσι την χύτραν δια του ιδρώτος αυτών”.
