Απλές ιστορίες καθημερινής τρέλας ή οπισθοδρόμηση και ρατσισμός απέναντι σε καθετί το διαφορετικό που όμως αξίζει το σεβασμό μας και δεν υστερεί σε τίποτα έναντι αυτού που για πολλούς θεωρείται “φυσιολογικό” και “πρέπον”;
Και τι θα πει “πρέπον”;
Μετά από πολλά χρόνια περιηγήσεων και αναζητήσεων του ακριβούς ορισμού της συγκεκριμένης λέξης, κατέληξα ότι “πρέπον” είναι οτιδήποτε μας φέρνει γαλήνη στην ψυχή και στο πνεύμα και μας κάνει να αισθανόμαστε ο εαυτός μας.
Έτσι λοιπόν, είναι πέρα για πέρα άτοπο να λαμβάνουν ακόμη χώρα περιστατικά που επεμβαίνουν σε “χωράφια” που αφορούν τις επιλογές ενός ανθρώπου και που στο κάτω-κάτω δεν μας πέφτει κανένας απολύτως λόγος να εκφέρουμε την όποια άποψη εφόσον δεν παραβαίνει τα όρια της δικής μας ελευθερίας.
Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις, ένα συμβάν που σημειώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και συγκεκριμένα στη Νότια Καλιφόρνια, όπου ένας άνδρας, ο 46χρονος Μάθιου Μουρ, κατέθεσε μήνυση εναντίον του γιατρού του, Δρ. Ελάιν Τζόουνς και του δικτύου υγειονομικής περίθαλψης της περιοχής, ισχυριζόμενος ότι αγνόησε το αίτημά του για την αφαίρεση μιας σημείωσης από το ιατρικό αρχείο του, στην οποία περιγράφεται η “ομοφυλοφιλική συμπεριφορά” του ως “χρόνιο νόσημα”.
“Ηταν μια ξεκάθαρη προσπάθεια του γιατρού να επιβάλει τις διακρίσεις και το μίσος απέναντι σε έναν γκέι ασθενή”, δήλωσε σχετικά ο Μουρ στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
“Κι αν σε βρίζω, τι κερδίζω;
Και τώρα τι κάνω;
Μ’αυτόν τον τρόπο δεν πάω πιο πάνω.
Ρατσισμός είναι μια λέξη που αν την εφαρμόζεις
τά’χεις μπλέξει!
Είναι χοντρός,
είναι λεπτός,
κοίτα κι αυτόν είναι κοντός.
Αυτός είναι ο Ρατσισμός!”
* Απόσπασμα από ποίημα του μαθητή του Δημοτικού Σχολείου Δελφών, Νίκου Μπαγλή, για την ημέρα της Ποίησης και του Ρατσισμού.
Και τα συμπεράσματα δικά σας…
