“Οι γύρω σας λέτε σας είναι μακρινοί κι απόξενοι: αυτό θα πει πως ένα πλατύ διάστημα αρχίζει να ξανοίγεται ολόγυρά σας και να σας χωρίζει από αυτούς. Κι όταν σας φαίνεται απόμακρος ο περίγυρος σας, τότε θα πει πως το διάστημα τούτο είναι απροσμέτρητα πλατύ κι αγγίζει τ’ αστέρια. Χαρείτε το αυτό σας το μέστωμα, όπου κανείς δεν μπορεί να σας ακολουθήσει. Φανείτε καλός σε εκείνους που μένουν πίσω – σίγουρος για τον εαυτό σας και γαλήνιος απέναντι τους. Μην τους τυραννάτε με τις αμφιβολίες σας, μην τους τρομάζετε με τους φανατισμούς και τους ενθουσιασμούς σας: δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν. Προσπαθήστε να επικοινωνήσετε μαζί τους γύρω σε κάτι πιστό κι απλό. Η επικοινωνία τούτη δε θ’ αλλάζει, υποχρεωτικά, κάθε φορά που εσείς θα μεταμορφωνόσαστε. Αγαπήστε, στο πρόσωπο τους, τη ζωή σε μια μορφή που σας είναι ξένη. Φανείτε επιεικής στους γερασμένους ανθρώπους που τους τρομάζει η μοναξιά – η μοναξιά που σεις της παραδινόσαστε με τόση εμπιστοσύνη.”
«Γράμματα σε ένα νέο ποιητή» – Ράινερ Μαρία Ρίλκε (μτφ Μάριος Πλωρίτης)
