Παρακολουθούσα το πολυδοαφημισμένο Opera Gala του 2013 από το Μπάντεν Μπάντεν με δύο από τις πιο διαφημισμένες σύγχρονες ντίβες της όπερας. Που όπως έχω ξαναγράψει, ποτέ δεν κατάφεραν να με πείσουν για την τέχνη πίσω από την πλαστικοποιημένη τεχνική τους.
Άλλη μια φιέστα από δύο άχρωμες τραγουδιστικές μηχανές και με εμφανή εκφραστικά ελλείμματα Στο πρώτο ντουέτο από τη Νόρμα του Μπελίνι, «Mira o Norna” με την Ελίνα Γκαράνσα και την Άννα Νενtρέμπκο, είχα την αίσθηση πως τραγουδάνε δυο φοβισμένες μαθήτριες του κονσερβεταουάρ και κόντεψα να κοιμηθώ από την υποτονικότητα που τις διέκρινε. Σε ότι αφορά στο θεατρικό μέρος, λυπάμαι αλλά δεν πρόσεξα κάτι. Εκτός από το οτι και οι δύο τους ήταν ντυμένες με μοντελάκια λαμπερά και το χαιρόντουσαν πολύ.
Τόσο πολύ ώστε να ξεχνάνε την κύρια επαγγελματική τους δραστηριότητα. Στη δεύτερη παρουσία της η Άννα Νετρέμπκο με την «Αγνή Θεά», παρά το γεγονός ότι έδωσε σπουδαία δείγματα της γαργαρης και δυνατής φωνής της, με έκανε με την ερμηνεία της να σκέφτομαι τι είχα φάει χτες το βράδυ κι ένιωθα αναστατωμένο το στομάχι μου.
Τη χαριστική βολή ήρθε να εκτελέσει στη «Σταχτοπούτα» του Ροσίνι “Nacqui All’ Affanno, η Ελίνα Γκαράνσα. Που είσαι μαέστρο; Σήκω να τις συνετίσεις και τις δύο ε; Μετά από 40 λεπτά ακρόασης, δεν άντεξα, είπα να ασχοληθώ με αλλότρια. Αφού δεν τα παίρνω τα γράμματα, τι επιμένω;
