Η απόφαση του δικαστηρίου για αθώωση των «τσιφλικάδων» της Μανωλάδας ήταν, πράγματι, απογοητευτική.

Και ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας που άφησε επιτέλους το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης και έπιασε και πάλι… το mouse.

Από το μετερίζι του Facebook και του Twitter, τα οργισμένα σχόλια για την δικαστική απόφαση έπεφταν με ταχύτητα αεροπλάνου.

Και στη συντριπτική τους πλειοψηφία συνοδεύονταν από μια πρόταση: «Όχι πια φράουλες. Μποϊκοτάζ».

Φιλόδοξο το σχέδιο αλλά… μπάζει.

Κυρίως γιατί η εποχή της φράουλας παρήλθε για φέτος. Του χρόνου την άνοιξη πάλι και όπως έχουμε αποδείξει είμαστε λαός με κοντή μνήμη. Το να αποφασιστεί από φέτος ένα μποϊκοτάζ για την επόμενη χρονιά, δεν είναι και πολύ σοφό…. Καταδικασμένο να αποτύχει διαφαίνεται το εγχείρημα.

Από την άλλη, είναι η στιγμή που σε πιάνει απελπισία, ρε γαμώτο.

Όλη κι όλη η επανάσταση του καθενός μας γίνεται εκεί γύρω… Στο οικοδομικό του τετράγωνο.

Αν δεν γίνει με χριστοπαναγίες μπροστά στην τηλεόραση, θα γίνει με τσιτάτα στο facebook και το twitter. Και όταν κάτι μας εξοργίσει τόσο ώστε να μας βγάλει από το σπίτι, η δράση θα είναι ΜΗ ΔΡΑΣΗ: «Θα πάω που θα πάω στη λαϊκή, ας κάνω και λίγη επανάσταση περιφρονώντας τον πάγκο με τις φράουλες».

Είμαστε εμείς οι ίδιοι που το απόγευμα θα πάμε για καφέ στο Μοναστηράκι, αλλά στο μετρό θα κάνουμε μποϊκοτάζ στη μοναδική άδεια θέση γιατί στη διπλανή θα κάθεται ένας τύπος λίγο μαυριδερός. (Δεν μπορεί να μην έχεις πετύχει τέτοια φάση, όλοι όρθιοι στριμωγμένοι στον κεντρικό στύλο και η θέση άδεια!).

Είμαστε εμείς οι ίδιοι που στο φανάρι θα κάνουμε μποϊκοτάζ στην ευγένεια: Δεν θα πούμε ένα «όχι, δεν θέλω ευχαριστώ», αλλά θα βάλουμε τους υαλοκαθαριστήρες να απαντήσουν στη θέση μας.

Είμαστε εμείς οι ίδιοι που θα πουλήσουμε το iPhone5 για να αγοράσουμε το iPhone6 παρά τους τόσους «αστικούς μύθους» για τους ανήλικους σκλάβους στα βάθη εξωτικών χωρών που τα φτιάχνουν για ένα κομμάτι ψωμί.

Είχε δίκιο εκείνος ο πρώην υπουργός που έλεγε ότι οι επιστάτες πυροβόλησαν στον αέρα.

Όχι μόνο στον αέρα…

Ήτανε και τζούφιες οι ντουφεκιές και χαμπάρι δεν πήραμε.