Σ΄ αυτή τη ζωή συμβαίνουν θαύματα. Όχι από εκείνα του Ντέϊβιντ Κόπερφιλντ, από τα άλλα, τα απλά και καθημερινά. Θαύματα της ζωής, θα το επαναλάβω, δεν μιλάω εδώ για θαύματα της τεχνολογία ή της φύσης. Μιλάω για θαύματα ανθρώπινα και δεν είναι πολλά. Εγώ διέκρινα μια επτάδα, στην οποία χωράνε ένα σωρό παραλλαγές:
1. Tο χάδι ενός μωρού
(γιατί ξέρεις ότι είναι για σένα και για κανέναν άλλον)
2. Tο χαμόγελο ενός ξένου στο δρόμο
(γιατί δεν έχει συμφέρον να στο χαρίσει)
3. H ανατολή του ήλιου μετά από ένα γαμάτο ξενύχτι
(για την αίσθηση πληρότητας, την ολοκλήρωση που σου προσφέρει)
4. O οργασμός του προσώπου που αγαπάς
(γιατί η μισή γκάβλα η δική σου, είναι η γκάβλα του άλλου για σένα)
5. O κερδισμένος τελικός στην κερκίδα
(για τη στιγμή εκείνη που σηκώνεται ψηλά το τρόπαιο στον ουρανό)
6. H επιτάχυνση από 0 σε 100 χιλιόμετρα
(γιατί ξεφεύγεις από αυτόν τον κόσμο και αλλάζεις διάσταση)
7. ‘Eνα σκυλόγατο που κοιμάται πάνω σου
(γιατί η κερδισμένη εμπιστοσύνη, δεν έχει τιμολόγηση)
