Το τεύχος Ιουλίου του NEWPOSTER κυκλοφόρησε
Κατεβάστε το NEWPOSTER ΕΔΩ
Φτιασιδωμένη, μποτοξαρισμένη, με φίλτρα και φωτισμούς να εξιδανικεύουν, η τηλεόρασή μας θυμίζει μεσήλικη παρουσιάστρια που προσποιείται τη νέα, αλλά ακουμπάει σε «πι» για να κινηθεί και αιμορραγεί στα πατώματα των πλατό.
Με εμμονές στο φαντεζί παρελθόν της, πρόσωπα κουρασμένα, δυστυχή στη μη επικοινωνιακή επίγνωση του κόσμου γύρω τους αλλά φετίχ για τους επικεφαλής, άνευρη, χωρίς ιδέες, με μια φτώχεια που οδηγεί στη μιζέρια και όχι στην ειλικρινή προσπάθεια και δοκιμή.
Κουρασμένοι όσοι την ερωτεύτηκαν στη νιότη της, την ιδιωτική τηλεόραση, αποκληρώνονται, αν δεν τους χρωστάνε ακόμα και τρία χρόνια εργασίας, τεχνικοί, δημοσιογράφοι, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι και συγγραφείς, μέικ απ άρτιστς και ενδυματολόγοι, νιώθουν εγκλωβισμένοι σ’ ένα περιβάλλον που δεν έχει φρεσκάδα, δημιουργικότητα, κέφι, ιδέες, έμπνευση, συνέπεια.
Στα συν; Η τηλεόραση υπάρχει ακόμα, κι αυτό είναι κάτι, χωρίς νέα «λοκ άουτ» και ας πλήττει και η ίδια, ακόμη, με τον εαυτό της και ας στέρεψε από φαντασία και ας αφήνεται σε αντιγραφές ξένων εκπομπών, δικών της από το παρελθόν και από τα τριγύρω κανάλια. Οι φαβοριτισμοί, οι συγγενείς, οι φίλοι, οι πολιτικές παρεμβάσεις, οι ξανθές αγαπημένες που αναλαμβάνουν θέσεις-κλειδιά αφορούν στη γνωστή, παγκόσμια και ανίατη παθογένεια του παντοδύναμου Μέσου.
Η αναπαραγωγή, όμως, των σουσουμιών του παρελθόντος, του σουσουδισμού στελεχών, παρουσιαστών και εκπομπαρχών, της πλήρους μη επαφής, επικοινωνίας, συμπόνιας, κατανόησης του κόσμου εκεί έξω απ’ τα πλατό είναι η νέα πραγματικότητα μιας τηλεόρασης που αδυνατεί να σταθεί στο ύψος των κοινωνικών περιστάσεων.
Και όσο πιο πολύ το κατανοεί, τόσο περισσότερο πέφτει σε κρίσεις πανικού και υστερικά φαινόμενα, ρίχνοντάς το, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, στο ατέρμονο κουτσομπολιό, τόσο στην ψυχαγωγία ώστε να αφορά στη show business όσο και στην ενημέρωση ώστε να καταπιάνεται μόνο με πολιτικές φήμες.
Διαβάστε για τους χαμένους και τους κερδισμένους της τηλεοπτικής σεζόν στο NEWPOSTER.
