Πρόκειται για τις πλέον προβεβλημένες «Ημίθεες» της ‘Οπερας, που τα ονόματά τους φιγουράρουν σαν εγγύηση και κράχτης στα μεγαλύτερα λυρικά Θέατρα, “κόβουν» χιλιάδες εισιτήρια με τις αναγγελίες των εμφανίσεων τους, αμείβονται με μυθικές αμοιβές οι ίδιες δε, ποζάρουν σαν μυθικά φωτομοντέλα στην Vogue, ενδεδυμένες με πολυτελείς εσθήτες και διακοσμημένες από αρ ντεκώ αντικείμενα και πουαντιγέ σκυλάκια στην αγκαλιά τους. Περιστοιχισμένες όχι βέβαια μόνο από αντικείμενα αλλά και από ισχυρότατες αντιπάλους.
Οι δισκογραφικές εταιρείες τις προμοτάρησαν σαν την καινούργια Κάλλας -τι τραβάει κι αυτή η έρμη η Μαρία Κάλλας μετα θάνατον- αποδείχτηκε όμως πως παρά τις όποιες φωνητικές δυνατότητες διέθεταν, υπήρξαν ελλειμματικές για να συγκριθούν και να δημιουργήσουν θρύλο και σχολή.
Η κατρακύλα δεν άργησε να φανεί μετά από ένα διάστημα για ορισμένες δε, ήρθε μέσα στον κολοφώνα της δόξας τους. Αλλά να μη μιλήσουμε γι’αυτές . Οι δισκογραφικές εταιρείες και τα δημιοσχετίστικα λόμπυ που τις στήριξαν τηρούν σιγήν ιχθύος, άλλωστε δουλειά τους είναι να χτίζουν καριέρες και να τα κονομάνε, όχι για να απολογούνται.
Ας δούμε λοιπόν κάποιες λαμπρές περιπτώσεις που διεκδίκησαν το θρόνο.
Ελίνα Γκαράνσα
Νέα, ευειδής και κατά δήλωση της μεσόφωνος. Κανένας που γνωρίζει τις βασικές δομές των φωνών δεν θα πιστέψει που τούτη η τραγουδίστρια δεν είναι υψίφωνος αφού η φωνή της κυκλοφορεί και νιώθει άνετα στις ψηλές περιοχές των μουσικών κλιμάκων και αδυνατεί να χρωματίσει ολόκληρη την διαδρομή μια μουσικής φράσης . Κάτι δηλαδή ανάμεσα σε κοντράλτο και υψίφωνο. Αυτό δεν είναι ιδιαίτερα κακό πολλές ακολούθησαν αυτή την τεχνική και πρόκοψαν.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και της φίλης μου της Αγνής Μπάλτσα. Κάπως έτσι σταδιοδρόμησε. Κάποια δασκάλα του Κονσερβατουάρ της Βιέννης άφριζε όταν άκουγε τη φωνή της Μπάλτσα να χορεύει στα μεσαία επίπεδα, αλλά υποκλινόταν στην σκηνική της παρουσία, την «επιθετική» και ενυπόγραφη φωνή της καθώς και στη γλώσσα που έβγαζε το σώμα της.
Αντίθετα, η Λεττονή φερόμενη ως Mezzo Soprano δεν διαθέτει τέτοιο μουσικό σώμα.Πρόκειται για μια καλοκουρδισμένη τραγουστική μηχανή, που αφήνει παγερά αδιάφορους τους μύστες και απορημένο το απλό φιλοακροάμον κοινό. Αυτόματα ο ακροατής αναρωτιέται τι ήταν αυτό που άκουσε και το γιατί. Κανείς δεν αναγνωρίζει τη φωνή της (γιατί άλλωστε;) και είμαι σίγουρος πως δεν θα λείψει διόλου από το λυρικό στερέωμα.Δεν διαθέτει κανένα αποτύπωμα φωνής και ερμηνείας και ξεχνιέται αμέσως και χωρίς προσπάθεια μόλις ακουστεί.
Φυσικά είναι «λαμπερή» σε show τύπου οι “Τρεις Τενόροι” παρέα μα την Ρωσίδα ‘Αννα Νετρέμπκο. Ξέρετε, ωραια ξώπλατα φορέματα διαφορετικά για κάθε καβατίνα και άρια, άντε κι ένας μπασοβαρύτονος από δίπλα να την κοιταει ξελιγωμένος σαν
ερωτευμένος γάτος και τα κονομήσαμε τα λεφτά μας.
Άννα Νετρέμπκο
Εδώ παίζοναι όλα τα λεφτά της Σύγχρονης Λυρικης Σκηνής, της παγκόσμιας βεβαιως-βεβαιως! Μια γάργαρη, κρυστάλλινη, δυνατή και πολύ φρέσκια φωνή. Τα τελευταία χρόνια από τα λίγα που έχει διανύσει καλλιτεχνικά ως Ντίβα, ασχολείται ιδιαίτερα με το να μαζεύει φράγκα κάνοντας ντουετάκια με την Ελίνα Γκαράνσα. ΄Εχουμε και λέμε, δυο καλοκουρδισμένες τραγουδιστικές μηχανές έως τώρα. Με παντελή έλλειψη εκφραστικών μέσων, λες και το τραγούδι είναι μέτρημα από το 1 ως το 30. Τίποτα άλλο.
Βεβαιως μας το έπαιξε και φαμ φατάλ Ρωσικου τύπου με γούνες, κοσμήματα, σινιέ ρουχαλάκια και τον επίσης βαρύτονο σεξιστή σύζυγο της που κουβαλάει σε όλα τα κοσμικά γκαλά. Τέτοιες εικόνες προσπάθησε να μεταφέρει και στην ΄Οπερα, αλλά το αποτέλεσμα έμοιαζε πιο πολύ με πασαρέλα οπότε ας μην το σχολιάσουμε. Και ενώ επρόκειτο για μια λαχταριστή και τσιτωμένη Ρωσιδούλα, ηρθε κι ο πελαργός και εκτός από το μωρό της έφερε και χαλάρωση μαζί με κιλά που δεν τα έχασε και τούτο δεν βοηθάει στις σέξi εμφανισεις.
Γέμισε με φάλτσα την Λουτσία στην ΜΕΤ της Νέας Υόρκης, ενώ στα παραμύθια του Hoffmann, κράτησε μόνο το ρόλο της Αντωνίας, δηλώνοντας αδυναμία να βγάλει τους ρόλους της Ολυμπίας (ο πλέον σημαντικός κατά τη γνώμη μου) και της Ιουλιετας. Χαίρε βάθος αμέτρητο!!! Στην δε Σκάλα του Μιλάνο συζητάνε ακόμα την κάκιστη ποιότητα του τραγουδιού της σαν Ντόνα Άννα. Επίσης την προχειρότητα που διακρίνει τη δουλειά της. Ο Θεός να την συγχωρέσει για τα λάθη της γιατί η Μπόγκνα Σοκόρσκα αν ζούσε θα την καταχέριζε. ο ίδιο και η τιμημένη συμπατριώτισσα της Γκαλίνα Βισνέφσκαϊγια.
Ναταλί Ντεσέ
Εξαιρετική κολορατούρα με ωραία σκηνική παρουσία όταν ο σκηνοθέτης δεν την έβαζε να κάνει υπερβολές. Η κορυφαία σε αναγνωρισιμότητα και πωλήσεις τα τελευταία δέκα χρόνια. Βέβαια έκανε από μόνη της υπερβολές, ξεπερνώντας τα ηχεία της, προσπαθώντας να αποδώσει στο 150% των δυνατοτήτων της, τεράστια υπέρβαση και πράγματι εντυπωσίασε με τα διπλά κόντρα φα κι από πάνω μια καντέντσα που έκανε το κοινό της να παραληρει και να την στέλνει στον έβδομο ουρανό. Όλα τούτα όμως της προξένησαν κάλλους στη φωνητικές χορδές οι οποίοι έπρεπε να αφαιρεθούν με χειρουργική επέμβαση και βέβαια να αφήσουν σημάδια στη φωνή.
Ενώ θα μπορούσε να είναι η αδιαμφισβήτητη ντίβα των επόμενων 10 χρόνων, αν και εφ’οσον ειχε προβλέψει να κάνει οικονομία στη φωνή της, τώρα το μέλλον διαγράφεται σκοτεινό και αβέβαιο. Η φοβερή, τρομερή και καταστροφική «Τραβιάτα» της Μετροπόλιταν Όπερας, την οποία εγκατέλειψε στα μισά της δεύτερης πράξης προφασιζόμενη κρύωμα, ήταν ένα μόνο από τα «ατυχήματα» (όλο και πιο συχνά, όλο και πιο αποκαρδιωτικά) που επιβεβαιώνουν ότι η αγαπημένη Ναταλί του κοινού δεν θα είναι ποτέ πια αυτό που ήταν. Ας είναι, παραμένει για μένα μια πάρα πολύ καλή τραγουδίστρια των μέχρι τώρα ημερών μας.
