Η φωτογραφία που βλέπετε παραπάνω και η οποία δημοσιεύτηκε στον Guardian προκάλεσε διεθνή οργή, κυρίως επειδή-σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα-«τραβήχτηκε» από ισραηλινό στρατιώτη.
Οι αριθμοί, μαρτυρούν ενδεχομένως τις εντολές που έλαβε πριν ξεκινήσει τη «μεγάλη» εκστρατεία: 410 νεκροί από τις 8 Ιουλίου, το 80% άμαχοι.
Στη συνοικία Σετζάγια, ανατολικά της Γάζας, μέσα σε μια νύχτα σκοτώθηκαν 62 άνθρωποι και τραυματίστηκαν 400. Ανάμεσα στους νεκρούς, 17 παιδιά, 14 γυναίκες και τέσσερις ηλικιωμένοι.
Είναι σαφές: τα παιδιά της Παλαιστίνης είναι ο στόχος. Η διεθνής κοινότητα, ή να πούμε καλύτερα η διεθνής κοινωνία -στον όρο κοινότητα περικλείεται μια συνένοχη επισημότητα- το είχε καταλάβει από εκείνο το άγριο κυνηγητό που έπαιζαν τα κανόνια των πλοίων με τα πιτσιρίκια στην παραλία της Γάζας.
Είπαν ότι εκεί κρύβονταν μαχητές της Χαμάς. Δεν βρέθηκε ούτε μία σορός ενηλίκου. Αντίθετα, όσο τα παιδιά έτρεχαν να σωθούν το κανόνι ακολουθούσε κατά πόδας.
Είναι σαφές. Η επιχείρηση στη Γάζα δεν είναι το κυνήγι της Χαμάς, αλλά η τιμωρία των παιδιών ενός λαού για τον αδιευκρίνιστο θάνατο ενός 16χρονου Ισραηλινού.
Δεν είναι πόλεμος, δεν είναι σύγκρουση, δεν είναι επέμβαση. Είναι τα αντίποινα ενός αιμοσταγή κατακτητή.
Οι παππούδες μας εδώ, στην Ελλάδα, ξέρουν από αντίποινα.Και ακόμα διεκδικούν δικαίωση για τα Καλάβρυτα, το Δίστομο,την Κάνδανο.
Κι οι παππούδες τους εκεί, στη Χάιφα, δεν μπορεί…. κάτι θα θυμούνται.
