Μα γιατί έκλεισε το Mo Better;
Καταρχάς, “γιατί όχι”;
Αλλά οκ, ας το αναλύσω λίγο…
Τι “γιατί” βρε μπαγλαμά; Διότι μέχρι και πριν ακούσεις πως θα ρίξει ρολά, είχες να πατήσεις από τότε που ήσουν 20 χρονών!
Θα μου πεις, “εγώ μεγάλωσα”, έπρεπε να το στηρίξει η νέα γενιά! Όχι ρε φίλε, δεν είναι υποχρεωμένη η σημερινή νεολαία να πηγαίνει και να στηρίζει τα μαγαζιά στα οποία εμείς συχνάζαμε παλαιότερα! Ας την αφήσουμε να επιλέξει μόνη της το που θα δίνει τα λεφτά της!
Άλλες αναμνήσεις έχουμε εμείς… Και στην τελική, “τότε” συμβιβαζόμασταν με το ανισσόροπο πάτωμα, τις μόνιμα χαλασμένες τουαλέτες και τα ποτά (;) που σέρβιρε. Διότι “τότε” έβραζε το αίμα μας και δεν δίναμε σημασία σε “λεπτομέρειες”.
Είχαμε λεφτά πάνω μας για ένα ποτό, ακούγαμε τη μουσική που μας καύλωνε εκείνη την περίοδο, λέγαμε βλακείες με γνωστές και άγνωστες φάτσες και ενίοτε ρίχναμε και καμία κοπελίτσα. Ως εκεί…
Όταν όμως περάσει ο καιρός και αρχίζεις να βγαίνεις συχνότερα και να πίνεις περισσότερο, τα στάνταρ σου αλλάζουν και σίγουρα δεν συμβιβάζεσαι με ένα μαγαζί μόνο και μόνο επειδή πέρναγες καλά όταν ήσουν πιτσιρικάς.
Και στο κάτω κάτω το Mo Better επέλεξε να μείνει ίδιο και απαράλλαχτο σε όλους τους τομείς. Οκ, μαγκιά του… Αυτό δεν σημαίνει όμως πως και μια ολόκληρη γενιά θα έμενε στάσιμη… Πολλοί επέλεξαν να το αποχαιρετίσουν καιρό πριν και αυτό είναι η πραγματικότητα!
Αλίμονο δηλαδή αν με το πέρας των χρόνων κάναμε τα ίδια πράγματα με αυτά της εφηβείας μας!
Απλά ο Έλληνας δεν θέλει να του πειράζουν τις αναμνήσεις. Μπορεί να μη δίνει δεκάρα τσακιστή για το πώς μπορούν να διατηρηθούν κάποιες καίριες τοποθεσίες- σταθμοί της ζωής του, αλλά σίγουρα έχει την ανάγκη να νιώθει πως “υπάρχουν”. Θέλει απλά να υφίστανται εκεί, για να επιβεβαιώνουν την πρότερη ύπαρξή του ως οντότητα, προσπαθώντας παράλληλα να πείσει τον εαυτό του πως δεν έχει μεγαλώσει. Διότι η απτή έλλειψη της τοποθεσίας, σηματοδοτεί την απομάκρυνσή του από το “τότε”, ασχέτως εάν αυτό ουσιαστικά ισχύει καιρό πριν και βρίσκει προφάσεις για να το αποφύγει. Ας το παραδεχτούμε λοιπόν… μεγαλώσαμε!
Και άπαξ και το μαγαζί δεν κατάφερε να προσεγγίσει νεότερες γενιές ή να κρατήσει παλαιότερες, προφανώς χρειάζεται να κάνει την αυτοκριτική του…
Ναι, είμαι πικρόχολος, αλλά βαρέθηκα να διαβάζω από εδώ και από εκεί επικήδειους για ένα bar/ club που λίγοι πραγματικά στήριζαν!
Στο κάτω κάτω, τόσα και τόσα ιστορικά μαγαζιά έχουν κλείσει, ας σταματήσει λοιπόν η άστοχη καραμέλα της δήθεν λησμονιάς! Να κλαψουρίσουν όσοι όντως το επισκέπτονταν πλέον, το καταλαβαίνω, αλλά όχι και όσοι είχαμε σταματήσει να βγαίνουμε εκεί. Είναι υποκριτικό!
Ε, και στην τελική δεν “κλείνει” ακριβώς… Απλά θα μεταφερθεί σε άλλο μέρος (πιο κεντρικά λογικά, μιας και τα Εξάρχεια παραπαίουν σε ότι αφορά τη νυχτερινή ζωή) μπας και τσιμπήσει και άλλους πελάτες πέραν των εναπομεινάντων θαμώνων. Τουτέστιν, τσάμπα η κλάψα… Να σας δω αν θα σας πιάσει ο πόνος και θα πηγαίνετε στη νέα τοποθεσία…
ΥΓ: Η φωτό του άρθρου δεν είναι από το Mo Better. Aν συνέχιζε όμως να υπάρχει, θα μπορούσε να είναι.
*Ο Στέφανος Στεφανόπουλος γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δε γράφει για αυτή (στο rockway.gr), αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε να παριστάνει τον dj, παρότι το πτυχίο του τον θέλει κοινωνιολόγο, σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας. Δε συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.
