Γράφει ο Αθανάσιος Τσακρής, Καθηγητής Μικροβιολογίας, Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών
“Οι ιογενείς ηπατίτιδες εξακολουθούν να αποτελούν σοβαρό πρόβλημα Δημόσιας Υγείας, καθώς παγκοσμίως αποτελούν την όγδοη αιτία θανάτου. Οι συχνότερες και πιο επικίνδυνες, καθώς προκαλούν μακροπρόθεσμα κίρρωση του ήπατος και ηπατοκυτταρικό καρκίνο, είναι η ηπατίτιδες Β και C. Οι ηπατίτιδες αυτές μεταδίδονται κυρίως μέσω μολυσμένου αίματος ή βελόνων και με την σεξουαλική επαφή. Η πορεία της νόσου που προκαλούν είναι «ύπουλη», αφού η αρχική λοίμωξη είναι συνήθως ήπια και σπάνια γίνεται αντιληπτή. Παρόλα αυτά, σε πολλές περιπτώσεις συμβαίνει και εξελίσσεται σταθερά χρόνια βλάβη και προοδευτική καταστροφή του ήπατος, μετά από πολλά χρόνια. Η «ύπουλη» αυτή πορεία της νόσου δυσχεραίνει τη διάγνωση των πασχόντων σε αρχικά στάδια, οπότε η θεραπεία θα ήταν αποτελεσματική. Επιβάλλεται λοιπόν ο προληπτικός έλεγχος για τις ηπατίτιδες αυτές, ειδικά στα άτομα υψηλού κινδύνου.
Για να γίνει εμφανής η έκταση του προβλήματος των ιογενών ηπατιτίδων, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι 350 εκατομμύρια άνθρωποι νοσούν από ηπατίτιδα Β και πάνω από 2 δισεκατομμύρια έχουν εκτεθεί στον ιό, ενώ σχεδόν το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού (170 εκατομμύρια) νοσούν από ηπατίτιδα C. Επειδή παρά τη σοβαρότητά τους, οι ιογενείς ηπατίτιδες δεν είχαν τύχει ιδιαίτερου ενδιαφέροντος διεθνώς, το 2010 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας καθιέρωσε την 28η Ιουλίου ως την Παγκόσμια Ημέρα Ηπατίτιδας. Ας σημειωθεί ότι μόνο 4 μέρες το χρόνο είναι αφιερωμένες σε κάποια συγκεκριμένη νόσο. Ο εορτασμός αυτός, στον οποίο συμμετέχουν εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο, έχει στόχο να αυξήσει την επαγρύπνηση για τις ιογενείς ηπατίτιδες και να προάγει τις ενέργειες των κυβερνήσεων για αποτελεσματικά μέτρα πρόληψης αλλά και έγκαιρης διάγνωσης και πρόσβασης των ασθενών στη θεραπεία.
Η πρόληψη της ηπατίτιδας Β είναι σχετικά εύκολη, καθώς υπάρχει από αρκετά χρόνια αποτελεσματικό και ασφαλές εμβόλιο, το οποίο περιλαμβάνεται στους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς των παιδιών, αλλά πρέπει να γίνεται σε όλα τα άτομα με υψηλό κίνδυνο έκθεσης, όπως είναι οι τοξικομανείς, οι επαγγελματίες της υγείας”
