Πραγματικά ζούμε στιγμές μεγαλείου και απίστευτης ρεαλιστικής προσέγγισης της δυστυχίας των ανθρώπων που πρέπει να υποστούν την ταπείνωση και την προσωπική τους χρεοκοπία στο όνομα του προπατορικού αμαρτήματος. Ότι δηλαδή έμαθαν να ζουν με τον τρόπο που τους έμαθε η πολιτική, οικονομική και πνευματική τους ηγεσία.
Η επιτυχία του ρεαλισμού είναι ότι χτίζει μονόδρομους φτώχειας τους οποίους ακολουθούν σχεδόν αδιαμαρτύρητα η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και του υπόλοιπου νότου, όπως και του τρίτου κόσμου αλλά και των αναπτυσσόμενων χωρών.
Ζούμε την επιτομή της παράνοιας στη χώρα που στηρίζεται περιέργως σε μια πολύ λογική παραδοχή: ότι επειδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος συνεχίζεις με ταχύτητα στον γκρεμό! Και δεν σου περνάει από το μυαλό ότι ίσως αρκεί να πατήσεις φρένο…
Μας σώζουν; Όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία αγγίζουν τα 15,5 δισ. ευρώ.
Μας σώζουν; Όταν τα «κόκκινα» δάνεια ανέρχονται στο ποσό των 77 δισ. ευρώ.
Μας σώζουν; Όταν το ύψος των ληξιπρόθεσμων χρεών προς το δημόσιο έφτασε στο ποσό των 66,4 δισ. ευρώ, αυξανόμενο με ρυθμούς 1 δισ. το μήνα.
Μας σώζουν λοιπόν, όταν τα ιδιωτικά χρέη αγγίζουν τα 159 δισ. και «πνίγουν» την οικονομία καθώς ισοδυναμούν με το 87% του ΑΕΠ και μιλάμε για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες και Δημόσιο.
Πώς μπορείς, ας πούμε, να αποδείξεις ότι οι δανειστές και οι υπόλοιποι σωτήρες δεν σε σώζουν αλλά πρώτα σκέφτονται τα δικά τους συμφέροντα; Δεν είναι δα και δύσκολο, ας κοιτάξουμε γύρω μας, Μέση Ανατολή, Αφρική και Ουκρανία…τόση αλληλεγγύη πραγματικά δεν την αντέχω.
Όταν τους λες ότι κλείνουν οι επιχειρήσεις και πως η ανεργία θερίζει χειρότερα από τον καρκίνο αλλά είναι και το σαράκι που κατατρώγει το μέλλον αυτής της χώρας και ότι δεν βγαίνει το πρόγραμμα, σου απαντάνε ότι «δεν υπάρχει άλλο…».
Ό,τι επιχείρημα κι αν επικαλεστείς, ο ρεαλιστής θα σε πει «λαϊκιστή» και θα σου αντιτείνει «και τι θα γίνει αν μας πετάξουν από το ευρώ;».
Μιλάμε για το ευρώ που δεν υπάρχει, ναι είναι η περιβόητη ρευστότητα που τη ψάχνουν όλοι αλλά δεν τη βρίσκουν…
Προφανώς το Κυπριακό δημιουργήθηκε με ευθύνη μας, όπως οι γκρίζες ζώνες και φυσικά αυτά που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή ή στην Ουκρανία δεν υποκρύπτουν τα συμφέροντα και τις σφαίρες επιρροής των ισχυρών.
Δεν γίνονται όλα αυτά θα σου πούνε, οι δανειστές και οι Γερμανοί θέλουν να μας σώσουν και θα προσθέσουν πως εμείς φταίμε, αλλά για ποιο πράγμα φταίμε; Για αυτό που έκαναν όλοι, αλλά στο τέλος άφησαν τον μουτζούρη στον αδύναμο.
Κάπως έτσι, υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να πιστεύουν ότι οι Γερμανοί είναι οι ηθικοί, η CIA δεν παρακολουθεί τηλέφωνα, ότι η Μοσάντ είναι μια λέσχη με αλτρουιστικούς σκοπούς και ότι ο Μπαράκ Ομπάμα ενδιαφέρεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε ολόκληρο τον πλανήτη εκτός από την Παλαιστίνη. Ακόμα, ότι η χούντα δεν σχεδιάστηκε από τους Αμερικανούς, ότι τυχαία στη Μέση Ανατολή με τα πετρέλαια υπάρχουν αυταρχικά καθεστώτα ελεγχόμενα από μεγάλες πετρελαϊκές πολυεθνικές… αλλά διαμαρτύρονται όταν ακούνε ότι ο Έλβις ζει… Ωστόσο πιστεύουν ότι η Μέρκελ μας σώζει!
Τούτων δοθέντων, η Σχολή του Ρεαλισμού γράφει σήμερα στην Ελλάδα τις ενδοξότερες σελίδες από τη εποχή της κατοχής, ακόμα και από αυτήν της χούντας.
Μιλάμε για τη μεγαλύτερη επιτυχία του ορθολογισμού…
Ο λαϊκισμός πέθανε στον καναπέ παρακολουθώντας και διαβάζοντας τηλεοράσεις και εφημερίδες βουτηγμένες στα θαλασσοδάνεια που διδάσκουν και μας διαπαιδαγωγούν στον γερμανικό μεγαλοϊδεατισμό της Μέρκελ.
Ο ορθολογισμός λαϊκίζει στις μέρες του μνημονίου όταν τόσο καιρό με τυφλά μέτρα κατακρεούργησαν την κοινωνία και μας έλεγαν ότι δεν πρέπει να ζούμε με δανεικά. Και με την πρώτη έξοδο στις αγορές για δανεικά… άρχισαν να πανηγυρίζουν που βγήκαμε για δανεικά! Να ταυτίζεις κακώς κείμενα δημόσιων επιχειρήσεων και υπηρεσιών που διαχειρίστηκαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με μόνο στόχο να ξεπουλήσεις και να ακυρώσεις τον δημόσιο χαρακτήρα.
Και βέβαια είναι λογικό ένα ζευγάρι με σπίτι 100 τ.μ. που έχει ένα αυτοκίνητο 1200 κ.εκ και το ένα μέλος είναι ελεύθερος επαγγελματίας αλλά δεν έχει δουλειά και εισόδημα να πληρώνει 4000 ευρώ φόρο και προκαταβολή. Και φυσικά ένας διεφθαρμένος δημόσιος υπάλληλος, όλοι διεφθαρμένοι και τεμπέληδες.
Και όλα αυτά μας τα λένε δημοσιογράφοι που εργάζονται για λογαριασμό χρεοκοπημένων και πολυδανεισμένων μιντιαρχών-εργολάβων-νταβατζήδων, έτσι τους έχουν χαρακτηρίσει πρώην πρωθυπουργοί. Οι άνθρωποι που ρούφηξαν μέχρι το μεδούλι ό,τι δημόσιο έργο κυκλοφορούσε. Ναι, αυτοί που ευθύνονται για την κρατικοδίαιτη οικονομία, τώρα ξαφνικά θυμήθηκαν να την πολεμήσουν! Αυτοί που με τα ΜΜΕ που διαθέτουν δεν άφησαν κανέναν εκτός των «εκλεκτών» να δραστηριοποιηθεί στους τομείς ενδιαφέροντος τους.
Τα δικά τους κόκκινα δάνεια πρέπει να τα κουρέψουν, του βιοπαλαιστή όμως πρέπει να του πάρουν το σπίτι γιατί ζούσε με δανεικά και ήταν τεμπέλης, άχρηστος και κοπανατζής.
Είναι ψεκασμένοι όσοι βλέπουν τη φυσιογνωμία της Ευρώπης να αλλοιώνεται, τις αρχές και τις αξίες της να αλλάζουν ριζικά μπροστά στα μάτια μας. Μέσα από τον νόμο των αγορών, των αριθμών και με «νομοθετικά πραξικοπήματα», παραβιάσεις συνθηκών και με μία βίαιη παράκαμψη των εθνικών κοινοβουλίων και των κρατών της ΕΕ να οδηγούμαστε σε ένα νέο οικοδόμημα με συγκέντρωση όλων των εξουσιών γύρω από τον γερμανικό άξονα.
Άλλωστε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα… “Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας”, όπως μας λένε από… τα παραθύρια.
