13 Ιουλίου 1988. Μέρες… οκταετίας ακόμα, και τον Ολυμπιακό έχει αναλάβει ένας τραπεζίτης από την Αμερική, ο Γιώργος Κοσκωτάς. Ο επιχειρηματίας της -τότε- τράπεζας Κρήτης θα ακουστεί σε όλη την Ευρώπη με τις μεταγραφές που θα κάνει. Ωστόσο, μία από αυτές, έριξε τα τείχη του Πειραιά.
Στον Ολυμπιακό έρχεται από την κυπελλούχο Γερμανίας, Άιντραχτ Φρανκφούρτης, ο πολυτιμότερος εκείνη τη χρονιά παίκτης της Μπουντεσλίγκα, ο Λάγιος Ντέταρι. Ο «ξανθός Πλατινί», το δεκάρι της μικτής κόσμου μπαίνει στο λιμάνι και έξω από το δημαρχείο Πειραιά ξεροσταλιάζει όλη η πόλη για να δει τον Μαγυάρο αστέρα να βγαίνει στο παράθυρο και να χαιρετάει τον κόσμο.
Το ποσό της μεταγραφής για την εποχή ήταν ασύλληπτο: 1,2 δισ. δραχμές. Στο αεροδρόμιο είχαν ληφθεί πρωτοφανή μέτρα ασφαλείας και έτσι η άφιξη κύλησε ομαλά.
Ο Πειραιάς, όμως, «βούλιαξε» από 50.000 οπαδούς του Ολυμπιακού που είχαν συγκεντρωθεί μπροστά στο Δημαρχείο το οποίο είχε «φορέσει» μια ερυθρόλευκη σημαία αμέτρητων… μέτρων.
Ο Ντέταρι βγήκε στο μπαλκόνι και φώναξε στα ελληνικά «Θεέ μου, θεέ μου Ολυμπιακέ μου». Αυτό ήταν. Ο κόσμος λιποθύμησε, αλλά όχι ο… υπογράφων, μικρό παιδί τότε που πήγε με τα μεγάλα ξαδέρφια. Ο Ούγγρος είπε το «Θεέ μου, Ολυμπιακέ μου» και οι… γαύροι ανταπέδωσαν στη συνέχεια της παραμονής του στην Ελλάδα με το «Λάγιος ο Θεός, Λάγιος ισχυρός».
Ο Ντέταρι έμεινε στο λιμάνι δύο χρόνια και πέτυχε 33 γκολ. Μια φορά, μάλιστα, για να γίνουν αντιληπτές οι εκδηλώσεις λατρείας, όταν πήγαινε ο Ντέταρι στον πύργο του επόμενου προέδρου του Ολυμπιακού, Αργύρη Σαλιαρέλη στην Αίγινα, οι «ερυθρόλευκοι» οπαδοί στο δρόμο προς το σπίτι του νέου προέδρου, τον σήκωσαν στα χέρια…
