Φαντάσου να είσαι βοσκός που σκάβει τη γη του για να ανοίξει πηγάδι και να συναντάς κατά την ανασκαφή μια πήλινη φιγούρα της αρχαιότητας. Οκ, θα μου πεις, μπορεί να συμβεί.
Φαντάσου, όμως, να φωνάζεις τους αρχαιολόγους για να εξετάσουν το εύρημά σου και αυτοί να ανακαλύπτουν με τη σειρά τους πως η πήλινη φιγούρα δεν είναι η μοναδική που κείτεται στην περιοχή, αλλά συνοδεύεται από άλλες (ούτε μία, ούτε δύο αλλά) 6 χιλιάδες παρόμοιες. Αν μη τι άλλο, μιλάμε για μια εξέλιξη που δύσκολα μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.
Κι όμως. Στην Κίνα του Τσιν Σι Χουάνγκ, η δημιουργία ενός κολοσσιαίου μαυσωλείου με χιλιάδες πήλινους στρατιώτες ήταν κάτι που μπορούσε να τεθεί επί τάπητος. Και τέθηκε. Και δημιουργήθηκε.
Κάπου κοντά στα 221 π.Χ., στα ανατολικά της πόλης Χσιάν. Εκεί, δηλαδή, όπου τάφηκε ο ίδιος ο Τσιν Σι Χουάνγκ, ο άνθρωπος που κατάφερε να ενώσει έξι αντιμαχόμενα κράτη και να δημιουργήσει την κινεζική αυτοκρατορία. Πιστεύεται ότι ο λόγος της δημιουργίας αυτού του μεγαλουργήματος, είχε να κάνει με την μετά θάνατον προστασία του αυτοκράτορα.
Δίπλα από τον λάκκο μήκους 230 μέτρων με τα 6000 αγάλματα στρατιωτών του πεζικού, βρέθηκε και ένας δεύτερος λάκκος με τοξότες, ιππείς (μαζί με τα άλογά τους), πεζούς και αρματηλάτες. Παραδίπλα, ένας ακόμη λάκκος στον οποίο δέσποζαν 68 φιγούρες στις οποίες μάλλον απεικονίζονταν τα πλέον υψηλόβαθμα στελέχη του στρατού. Όλα τα παραπάνω, αθροιστικά ξεπερνούσαν τις 8.000 αγάλματα και βρίσκονταν σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου από τον τάφο του Τσιν Σι Χουάνγκ.
Είναι χαρακτηριστικό πως οι πήλινες αυτές φιγούρες δεν είναι ισοϋψείς (όσο πιο υψηλόβαθμος, τόσο ψηλότερος), ούτε πανομοιότυπες. Θρυλείται πως κανένα από τα πήλινα αγάλματα δεν έχει το ταίρι του, μια και ο αυτοκράτορας είχε διατάξει κανένα από τα πρόσωπα να μην μοιάζει με άλλο. Ως εκ τούτου, είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιήθηκαν ως πρότυπα για κάθε ένα από τα πήλινα αγάλματα, πραγματικοί στρατιώτες.
Και μετά διαμαρτυρόμαστε για τον παραλογισμό των σύγχρονων πολιτικών…
