Ροζ εξώφυλλα, όμορφα επιχρωματισμένα κορμιά ξανθών γυναικών και μυωδών μελαχρινών αρσενικών που απ’ το εξώφυλλο και μόνο αναδύουν βαρβατίλα. Άρλεκιν. Η «γυναικεία» pulp λογοτεχνία στην Ελλάδα, έγινε κιόλας 35 χρονών! Και το γιορτάζει. Κάποια στιγμή στη ζωή μας όλες μας διαβάσαμε ένα Άρλεκιν. Και όπως έλεγε η διαφήμιση τους μια φορά και έναν καιρό, πριν 35 χρόνια: Με ένα Άρλεκιν ξεχνιέμαι… Αλλά δεν το ξεχνώ…

Με τι αρχές μεγαλώσαμε οι μαύρο γυναίκες;

Βιβλία τσέπης με ρομαντικές ιστορίες, όχι όπως τις όριζε ο ταλαίπωρος Μπάιρον, ή ο ποιητής Λαμαρτίνος, άλλα με την ροζ εκδοχή της αρχετυπικής Σταχτοπούτας, να συναντά μια λαϊκή εκδοχή της Τζέυν Έυρ. Συνήθως αυτός είναι όμορφος, μελαχρινός με θεληματικό πιγούνι (σ.σ; ποτέ μου δε κατάλαβα τι σημαίνει αυτό! Δηλαδή θέλει κάτι το πιγούνι και δεν το ζητάει;), κάπου έχει μια ουλή για να προσδίδει περιπετειώδες παρελθόν, είναι απόμακρος και ένα βασανιστικό μυστικό τον κάνει να μην εμπιστεύεται τις γυναίκες.

Εκείνη είναι ξανθιά, καλλίγραμμη, καλότροπη, φτωχή και δουλεύει από ανάγκη και όχι για καριέρα και άλλες τέτοιες αηδίες. Θα την στριμώξει αυτός σε κάτι γωνίες, θα την πλακώσει στα γλωσσόφιλα άλλα όχι -ποτέ- δεν θα κάνουν σεξ, ούτε στην τελευταία σελίδα. Θα λυθούν ως δια μαγείας τα προβλήματα του και θα παντρευτούν με αυτήν παρθένα! Αυτά τα περί γυναικείας σεξουαλικότητας, χειραφέτησης, μη καταξίωσης της γυναίκας μέσα από ένα καλό γάμο, αμφισβήτησης των στερεοτύπων που ξέρατε, να τα ξεχάστε! Έτσι παλιομοδίτικα είναι τα πράγματα και έτσι μας αρέσει (ή μας άρεσε… Ή θα έπρεπε να μας αρέσει για να γλιτώνουμε και κάνα ταμείο ανεργίας εδώ που τα λέμε…).

Τα μοντέρνα Άρλεκιν και το αντίπαλο δέος των αρχαίων Βίπερ Νόρα

Τα Άρλεκιν, εδώ που τα λέμε, ήταν πιο μοντέρνα πάντα. Πιο σύγχρονα εξώφυλλα και ιστορίες που άφηναν και κάνα δυναμικό γυναίκειο χαρακτήρα να φανεί. Ήρθαν και εκτόπισαν λίγο-λίγο το μονοπώλιο της προηγούμενης ροζ αυτοκρατορίας των «Βίπερ Νόρα». Εκεί, ούτε γλωσσόφιλο δεν αντάλλασαν! Έρωτας από απόσταση και γάμος κατευθείαν! Εμ, η ροζ θεά των γάμων και των πεθαμένων πλούσιων συζύγων, Μπάρμπαρα Κάρτλαν, έγραφε για τα Νόρα,. Όχι η Ξαβιέρα Χολαντερ, που δούλεψε όλη της την περιουσία μέχρι τελευταίας δεκάρας στους οίκους ανοχής της Ολλανδίας…

Τα σύγχρονα Άρλεκιν, λίγο πριν την μέση ηλικία

Τα «Άρλεκιν» έχουν πλέον εκσυγχρονιστεί. Μιλούν πάντα για πάθος, παράφορους, εμποδισμένους έρωτες, σωτήριες αποκαλύψεις δεσμών ροδαλών συναισθημάτων, όμως οι γυναίκες μπορεί να εργάζονται κανονικά, ενώ κάνουν και σεξ και δη ακροβατικό. Έχουν αλλάξει τα εξώφυλλα, ανάλογα με τη σειρά.

Έτσι έχουμε τις σειρές με τα αντίστοιχα από σεμνά μέχρι λίγο σεμνά εξώφυλλα – αντιγράφουμε από το site της Άρλεκιν: «Σας συγκινούν οι όμορφες, ρομαντικές ιστορίες; Συλλογή. Αναζητάτε έντονα πάθη και συγκινήσεις σε κοσμοπολίτικα ή εξωτικά μέρη (σ.σ: αναζητώ, μάλιστα, αλλά Μαρούσι και Κάτω Κηφισιά σύνορα με Λυκόβρυση μου βγαίνει); Χρυσά ΑΡΛΕΚΙΝ και Χρυσά ΑΡΛΕΚΙΝ Special. Σας συναρπάζουν οι ήρωες που τα έχουν όλα –γοητεία, δύναμη και πλούτη (σ.σ: Ναι! Ναι! Ναι!); Bianca. Οι τολμηροί, ακαταμάχητοι άντρες και οι σύγχρονες, δυναμικές γυναίκες (σ.σ: ε, οι άντρες μόνο, σε γυναίκα δεν είμαι φίλη); Desire. Προτιμάτε να ταξιδέψετε πίσω στο χρόνο, σε πιο ρομαντικές εποχές; Κλασικά ΑΡΛΕΚΙΝ και Μεγάλα Κλασικά ΑΡΛΕΚΙΝ. Ονειρεύεστε να βρεθείτε σε μακρινά μέρη με ξεναγό τον έρωτα (σ.σ: μωρέ ονειρεύομαι και δεν πειράζει ας είναι και επαγγελματίας ο ξεναγός); Ταξίδια στον Κόσμο. Τέλος, αν θέλετε να διαβάσετε ιστορίες αγάπης που ξεχώρισαν, αναζητήστε τα Συλλεκτικά ΑΡΛΕΚΙΝ και τις Επιλογές!»… Είδατε; Και οι ιστορίες ροζ αγάπης εκσυγχρονιστήκαν!

Διαβάζοντας τα οπισθόφυλλα (χαμός στο σεξ με υπονοούμενα γίνεται!)


Βιβλίο: Πρόσκληση στην Αμαρτία (ΟΙ ΚΟΡΕΤΙ ΤΗΣ ΣΙΚΕΛΙΑΣ #2- που δεν ξέρω τι σημαίνει). Συγγραφέας: Sarah Morgan.

«Δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από μια θυμωμένη γυναίκα… Η Τέιλορ Καρμάικλ προστατεύει ως κόρη οφθαλμού την καλή της φήμη, που της πήρε χρόνια ολόκληρα να ξαναχτίσει. Αλλά μια συνάντηση με τον γυναικοκατακτητή Λούκα Κορέτι, ένα μπουκάλι σαμπάνια κι ένα υπερβολικά στενό φόρεμα δίνουν στους παραράτσι την ευκαιρία που ψάχνουν. Και η καλή της φήμη πάει περίπατο…  Εκνευριστικά αλαζόνας, ο Λούκα δεν θα μπορούσε να δείξει μεγαλύτερη αδιαφορία. Ας γράφουν ό,τι θέλουν οι φυλλάδες –αυτός έχει να ασχοληθεί με σοβαρότερα πράγματα. Αλλά η Τέιλορ βράζει από οργή. Ο Λούκα είχε την ευκαιρία να σταματήσει τα δημοσιεύματα κι απλώς δεν το έκανε. Πολύ καλά, λοιπόν. Να δούμε τώρα αν θα του αρέσει αυτό το πρωτοσέλιδο: Ο Ατίθασος Λούκα Κορέτι Παντρεύεται τη Σειρήνα της Οθόνης Τέιλορ Καρμάικλ!»

(Σ.σ: Να δούμε θα του αρέσει του παλιάνθρωπου, χα!)

*

Σε πιο κλασσικό σας έχω:
Βιβλίο: Η Καρδιά του Κοζάκου, (-ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ #1- συνεχίζω να μην ξέρω τι είναι αυτό). Συγγραφέας: Lucy Monroe
«Σε μια νύχτα άλλαξαν όλα…
Η ζωή έχει διδάξει με τον πιο σκληρό τρόπο στον πρίγκιπα Μαξίμ Γιούρκοβιτς ότι το καθήκον πρέπει να μπαίνει πάνω από την επιθυμία. Η χώρα του χρειάζεται διάδοχο, έτσι, όταν ανακαλύπτει ότι η αγαπημένη του δεν μπορεί να κάνει παιδιά, δεν έχει άλλη λύση παρά να διακόψει τη σχέση τους. Αλλά πριν το κάνει, δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό να περάσει μια τελευταία νύχτα μαζί της.  Και τώρα, πρέπει να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη κρίση της ζωής του: Ενάντια σε όλες τις στατιστικές, η Τζίλιαν Χάρις έχει μείνει έγκυος! Αλλά ο Μαξ κάτω από την πριγκιπική φινέτσα κρύβει την καρδιά ενός άγριου Κοζάκου. Ενός Κοζάκου που θα πολεμήσει με όλα τα μέσα για να διεκδικήσει το παιδί του –και να πείσει την πληγωμένη Τζίλιαν να γίνει η βασίλισσά του»!

(Σ.σ: Και πρίγκιπας και διάδοχος και άγριος κοζάκος; Τι άλλο θες μωρή πληγωμένη Τζίλιαν και δεν του κάθεσαι δηλαδή;)
 
*

Ενδεικτικό απόσπασμα από το βιβλίο «Η Μεταμόρφωση της Κάρλι» της Susan Stephens (σ.σ: απ την Lifo το αντιγράψαμε, μη νομίζετε…)
«Τραβιόταν από μέσα της εντελώς, έτσι ώστε να μεγαλώσει η ηδονή της κάθε φορά που βυθιζόταν μέσα της ξανά και ξανά και είχε δίκιο όταν είχε πει ότι θα τους χρειαζόταν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κρεβάτι. Ήταν αποφασισμένος να δοκιμάσουν όλες τις στάσεις που τόσο φιλόδοξα είχε απεικονίσει η Κάρλι στα σκιτσάκια της, μέχρι να βρουν εκείνες που την ευχαριστούσαν περισσότερο. «Αχόρταγο κορίτσι» της ψιθύρισε σιγανά και χάιδεψε τα ερεθισμένα χείλη της».

(Σ.σ: και μετά; Και μετά;… όχι, ρε φίλε, τώρα που μας έφτιαξες, μεσημεριάτικα…)
 
**


Επιμύθιο

Ακόμα και οι πιο μορφωμένες, οι πλέον δυναμικές, ή οι κυνικές γυναίκες, τα κορίτσια, οι ηλικιωμένες έχουν δικαίωμα να ξεφύγουν, να ονειρευτούν, να ζαχαρώσουν, να φαντασιωθούν, να αφεθούν στο ροζ, που όλα αρχίζουν ακόμα και αν δεν γράφονται με το «μια φορά και έναν καιρό» και τελειώνουν με το «και έζησαν αυτοί καλά».

Και ας μη γνώρισες ποτέ ένα πρίγκιπα καταδικό σου που να μην τον λένε Μήτσο, ή Αγγελή, ή Γιώργη… Και ας κοροϊδεύουν και ας σε σνομπάρουν οι κουλτουριάρες δημοσιογραφίνες -οι υπεράνω και καλά- και ο δικός σου ημί-διανοούμενος, ενοχικός εαυτός. Με ένα Αρλεκιν ξεχνιέσαι και πολύ καλά κάνεις. Σε τελευταία ανάλυση γούστο σου και μαγκιά σου…

ΥΓ: Αυτό με τον άγριο κοζάκο – πρίγκιπα – διάδοχο σε ποια χωρά είπαμε συμβαίνει;