Η Ελλάδα δεν είναι πια στο Μουντιάλ, λόγω… Φάνη Γκέκα. Το ξέρετε αυτό και δεν ήρθα μια μέρα μετά να ανακαλύψω την πυρίτιδα.
Ανακάλυψα, όμως, ότι η εμπάθεια και η αμπαλία, για να μην πω τίποτα χειρότερο, κάνουν τον υδράργυρο των ημερών να φαίνεται με βουτιά σε πισίνα. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού στη χώρα περίμενε τη γκέλα της Εθνικής ομάδας. Το χειρότερο είναι ότι τη γούσταρε τη στραβή, όχι απλώς την περίμενε, διότι κι εγώ από τη στιγμή που το ματς έφτασε εκεί, φοβήθηκα.
Και για να είμαι ειλικρινής, είχα αμφιβολίες για τον Φάνη Γκέκα. Ο λόγος είναι απλός και πραγματικός. Δεν του πήγε το Μουντιάλ. Ο Φάνης όποτε κλήθηκε από τον Φερνάντο Σάντος να πέσει στη μάχη, ανταποκρίθηκε με πάθος μεν, με αναποτελεσματικότητα δε. Η διοργάνωση της Βραζιλίας δεν του πήγε με την καμία και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι για εκείνον ήταν ένα… Βατερλώ.
Υπάρχει, όμως, ένα άλλο στοιχείο που τον αθωώνει. Ο Γκέκας ενσωματώθηκε στην αποστολή της Εθνικής, όντας ένας από τους πιο εύστοχους Έλληνες ποδοσφαιριστές από τα 11 βήματα. Ξέρετε τι ποσοστό έχει; 20 στα 23. Μέσα, όχι έξω από το γήπεδο.
Άρα γιατί τα ρίχνουν πολλοί στον Σάντος και στον Έλληνα επιθετικό;
Δεν βγάζει νόημα το πέσιμο στον Γκέκα (για τον προπονητή ούτε λόγος). Έκανε ό,τι του ζητήθηκε. Το ότι είχε απέναντί του είχε έναν άνθρωπο που βγάζει μυρμήγκι από την τρύπα με μια βουτιά και αποκρούει ακόμα και σερβίς του Φέντερερ, κάτι λέει. Ότι τελικά είναι αρκετοί αυτοί που δεν έχουν ιδέα από μπάλα και περισσότερο από ειδικές καταστάσεις όπως η διαδικασία των πέναλτι σε νοκ άουτ αγώνα παγκόσμιου βεληνεκούς.
Εδώ ολόκληρος… Δαλάι Λάμα (σ.σ. Γιώργος Σαμαράς) δεν ήθελε να εκτελέσει… μπενάλτι.
