Έλεγα θα το γράψω το μεσημέρι, αλλά μετά από αυτό που έγινε στη Βραζιλία από την Καραγκούνα, τον… Πρωθυπουργό Σαμαρά και σύσσωμη την τρελοπαρέα, δε μ’ αφήσανε να κοιμηθώ. Άσε που πρωινιάτικα θα είχα γκρίνιες στο mail από Τάσους, Μαρκέλες, Αρχοντούλες και δε συμμαζεύεται. Η Αλεξάνδρα μου θα κράταγε χαρακτήρα, αλλά το βλεμματάκι μέσα από τα γυαλάκια της τα σοφά θα μου το έριχνε. Οπότε, άντε…
Λοιπόν, τα παιδιά είναι και πολύ φίρμες. Πειράζει; Αμ δεν πειράζει. Ποιος Πελέ και ποιος Τουρέ; Ο Παναγιώτης, ο Ορέστης, oι Γιώργηδες, ο Λάζαρος και όλοι, μα όλοι, έδειξαν τι είναι Ελλάδα. Τι σημαίνει η Ελλάδα και τι μπορεί να κάνει άμα καραφτιαχτεί και το βάλει πείσμα.
Στην αρχή τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Ως διά μαγείας, όμως, έβλεπες τους Αφρικανούς και δε σε έπειθαν. Δεν. Με την καμία. Και κάπου εκεί ήλπιζες. Και όσο περνούσε η ώρα τόσο ανέβαινε ο πυρετός καλοκαιριάτικο, τόσο ένιωθες ότι θα βγεις να γκαρίξεις για να ακουστείς στη Βραζιλία. Ήταν κι αυτά τα κωλοδοκάρια, ήταν κι ο Σαμαράς που σε ελεύθερο ρόλο έπαιζε καλύτερα από κάθε άλλη φορά, ήταν όλα ρε παιδί μου.
Ακόμα και την ώρα που ισοφαρίστηκες, έλεγες «δε μπορεί, μας το χρωστάει». Και το ξόφλησε. Το πεναλτάκι δεν το έδινε ούτε η μαϊμού στο νεογέννητο. Αλλά τι να γίνει που αυτή η πορτογύρα η ζωή τα έχει με όλους και έρχεται η στιγμή που κοιμάται και μαζί σου; Τι να γίνει που δεν σε έχει ξεχάσει γιατί είσαι Έλληνας και είσαι καλός;
Η Ελλάδα είναι στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου. Τι δεν κατάλαβες; Και την Κυριακή παίζει να είσαι και στους 8, στην ελίτ, στη G8 που λένε και στην πολιτική. Στους ισχυρούς.
Δοξασμένο και αντάξιο της σοβαρότητάς του, το «φινάλε» του στην Εθνική. Για τον Φερνάντο Σάντος ο λόγος. Έκλεισε το βιβλίο του στη γαλανόλευκη με τον καλύτερο επίλογο. Καμία σημασία δεν έχει η Κυριακή και οι Κοσταρικανοί. Απάντησε σε όλους. Κι αυτός και τα παιδιά του, που έδειξαν τι οικογένεια είναι…
