«Η μάρθα-κλάψα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου δεν θα βάλει τα κλάματα. Και δε θα δακρύσει όχι γιατί αυξήθηκαν οι ανδρικές του ορμόνες, αλλά γιατί ξέρει το εργάκι από την αρχή. Ούτε για κούπα πάει, ούτε καν για τετράδα. Την καύλα του θα κάνει και θα κοιτάξει να βάλει όσα γκολ μπορεί, αν και έχει ένα βασικό πρόβλημα: στο μουντιάλ δεν είναι όλες οι ομάδες... Χετάφε και Βαγεκάνο».
Τάδε έφη... εγώ, στις 13 του μήνα, μια μέρα μετά τη σέντρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, σε κείμενο με τίτλο «Τι δε θα δω στη Βραζιλία».
Αμ δε. Ο Ροναλντάκος όχι μόνο έβαλε τα κλάματα, αλλά έφυγε μπουσουλώντας... στα τέσσερα από τα βέλη των Γερμανών που δεν έδειξαν οίκτο ούτε δευτερόλεπτο. Φήμες που τον θέλουν να έτρεξε στην αγκαλιά της Ιρίνα για να κλάψει στα μαξιλαράκια της, ελέγχονται...
ΥΓ. Μια δικαίωση την πήρα πάντως, όταν είπα ότι στο Brazil δεν έχει ομαδούλες της Πριμέρα. Αφαντάκος ήταν ο Ροναλντάκος κόντρα στα πάντσερ του Λεβ.
