Το κυριακάτικο ξύπνημα είχε πονοκέφαλο. Πονέσανε τα μάτια μας από το παιχνίδι της Εθνικής στην πρεμιέρα του Μουντιάλ κόντρα στην Κολομβία. Άλλα περιμέναμε κι άλλα είδαμε. Όχι επειδή δεν κερδίσαμε, αλλά επειδή νομίζαμε ότι παίζουμε φιλικό στον Άγιο Κοσμά.
Ετσι μου φάνηκαν οι παίκτες του Σάντος στο πρώτο τους μεγάλο ραντεβού. Άοσμοι και άγευστοι. Λες και στα αποδυτήρια πήραν ισχυρή κολομβιανή δόση και άρχισαν να βλέπουν αστέρια λαμπερά στον ηλιόλουστο μεσημεριανό ουρανό. Λες και μπούκαρε πριν από τον αγώνα στα ενδότερα του Mineirao η κολομβιανή μαφία της κόκας και σπίκαρε στον Πορτογάλο και τους διεθνείς μας ότι άμα τρέξουν λίγο παραπάνω θα έχουν πακέτο από την πατρίδα με χέρια, πόδια και κεφάλια συγγενικών τους προσώπων.

Πώς αλλιώς να εξηγήσεις ότι δεν έπαιρνε κανείς τη μπάλα να τη βγάλει μπροστά, να οργανώσει λίγο το τσούρμο με τα μπλε; Τι εξήγηση να δώσεις που η ταχύτητα των παικτών μας με ή χωρίς τη μπάλα στα πόδια θύμιζε όχι πειρατικό, αλλά καραβάκι του Αργοσαρωνικού;
Και δεν είναι μόνο αυτά.

Ο Κατσουράνης γιατί παίζει ακόμα στην Εθνική; Γιατί περπατούσε το παλικάρι 90 λεπτά και έφερνε στο νου «ασπρόμαυρους» ρυθμούς παιχνιδιού που ο αμυντικός κοιτούσε τον επιτιθέμενο σα γκόμενα;

Αν είναι να συνεχίσουν έτσι, ας γυρίσουν πίσω. Δεν αξίζει σε κανέναν και πολύ περισσότερο στους ίδιους για την προσπάθεια αυτή καθαυτή που έχουν καταβάλλει για το μακρινό ταξίδι. Ο Σαμαράς έκανε σούπερ χρονιά και χθες δεν άπλωνε το πόδι να πάρει τη μπάλα για να μην ιδρώσει. Ο Καρνέζης δεν πέφτει στη φάση του πρώτου γκολ, ούτε στο ριπλέι. Ο Μανωλάς το ίδιο. Αντί να απλωθεί μπας και τη διώξει τη ρουφιάνα μακριά, βγάζει το… τακουνάκι και τη βρίσκει με την τρίχα του ποδιού.

Για Γκέκα-Σαλπιγγίδη, τα λόγια είναι περιττά. Ας βγάλουν μια κοινή selfie να έχουν να θυμούνται γιατί οι φορές που ο Σάλπι βρήκε το τόπι για καλό και η ευκαιρία «βάλτο αγόρι μου» του Θεοφάνη που «φίλησε» το δοκάρι, ξεχνιούνται για λόγους υγείας. Για να μην αρχίσουμε τα πιο σκληρά εν όψει Γιαπωνέζων και Ακτής.

Τελευταίο άφησα τον Χολέβα. Το παιδί δε μπορούσε. Είναι η διόρθωση που θα έπρεπε να κάνει πρώτη ο Σάντος, ο οποίος για να τα λέμε όλα, και δεν είπε «Χολέβγα» έξω γιατί το πορτοκαλί παπουτσάκι κάνει πιο έντονη την ανυπαρξία σου και δεν έκανε τίποτα από τον πάγκο για να κλείσει τη μεγάλη τρύπα του κέντρου.

Η Καραγκούνα μπήκε στο 77. Ε, σοβαροί να είμαστε. Πόσες βουτιές να προλάβει σε 15 σκάρτα λεπτά και πότε να προφτάσει να εκνευρίσει τον διαιτητή με τις γνωστές έντονες κινήσεις που τον κάνουν να μοιάζει σαν την εξέλιξη του μικρού Καϊλα;
Ξύπνησα στραβά ε; Μπορεί. Παρενέργεια από τη… δόση που λέγαμε.